Κάτι δυσλεκτικά δικά μου…
Να ξέρετε ο «Συντάκτης» του FiloxeniArt είναι δυσλεκτικός και κάνει πολλά λάθη,αλλά και αυτό είναι μια επανάσταση, να ψάχνει το δικαίωμα να γράφει έστω και με λάθη…
Και να ξέρετε ότι μια φορά το χρόνο μόνο θα σας φορτώνει με δικά του κείμενα… ο υπόλοιπος χώρος στο FiloxeniArt είναι όσο γίνεται για δημιουργούς!!!!!
Κάθισε, ακούμπησε στο περβάζι . Ήταν πολλοί οι όροφοι μα δεν τον ένοιαζε …έβρεχε και οι σταγόνες κυλούσαν, δεν τον έπιαναν, τίποτα δεν τον ακουμπούσε. Αυτό που μόνο τον έπιανε δεν είχε μορφή ,δεν ήταν στάλα δεν το βλέπε ανθρώπινο μάτι, μυρωδιά, μυρωδιά ήταν σαν μωρό ,σαν κλάμα, σαν ψέμα και αλήθεια. Τι μυρωδιά είχαν όλα αυτά άραγε; Για σκεφτείτε! Μυρωδιά στιγμές πάνω σε ένα περβάζι ψηλό να βλέπετε όλη την πόλη, χαρές λύπες, τσακωμούς, έρωτες, διάλυση και ξανά από την αρχή αδιάκοπα και εσύ , να ψάχνεις τι ,όταν το ξέρεις το έργο; Αρχή ,μέση τέλος και τελικά; Τελικά ,τι στην ευχή είναι ζωή; Ο χρόνος τέλειωνε και ξεκίναγε ο καινούριος, αυτό όμως γιατί οι άνθρωποι το επέλεξαν έτσι. Γιορτές , πανηγύρια και μοναξιά …όμως πολύ μοναξιά, ο άνθρωπος κουβαλάει μοναξιά έρχεται και φεύγει μόνος.
«Αυτό είναι μόνο»; θα πει μέσα του. Τα ξέρει όλα αυτός γιαυτό στέκεται στην άκρη στο περβάζι… βλέπει τα πάντα και δεν μιλά ,κάνεις δεν του λέει τι να κάνει . Έχει συγκεκριμένη δουλειά. Τι κάνει τώρα; Στέκεται, σκέφτεται, ανίκητος παρατηρεί τα πάντα… θέλει μια λύτρωση σήμερα γιατί του φαίνεται τόσο αστείο, τι είναι αυτό που του φαίνεται αστείο; Τι διαφορά έχει σήμερα; Μια Δευτέρα ξημερώνει όπως τόσες και οι άνθρωποι τι κάναν σημαντικό ή μήπως δεν παίζει ρόλο η μέρα, …όχι δεν παίζει η ημερομηνία παίζει ότι τελειώνει η χρονιά και; Και ξεκινάει καινούρια και; Και τι; Άραγε έχει τόση σημασία η ημέρα; η ώρα; Τι έχει πραγματικά σημασία;
Τι περίεργα είναι όλα; Οι άνθρωποι ζουν λες και πρόκειται να ζήσουν για πάντα… λες και κάποια στιγμή δεν σταματάνε όλα, αυτό που του είναι πιο αστείο ότι οι άνθρωποι ζουν βάσει του πλούτου και ο πλούτος είναι μαζεμένος σε μερικές χιλιάδες ανθρώπους και οι άνθρωποι είναι δισεκατομμύρια. Κυνηγάνε στόχους και όχι την ευτυχία, κυνηγάνε ημέρες και όχι στιγμές, κυνηγάνε την ουρά τους όπως ο σκύλος. Ξέρεις το πρόβλημα με το πλούτο ,είναι ότι τον έχουν λίγοι χωρίς όμως να εξασφαλίσουν σε όλους τροφή, όχι δεν το κάνουν, έχουν ανθρώπους που πεθαίνουν της πείνας και άλλους που μαζεύουν νούμερα στις τράπεζες, νούμερα που ποτέ δεν χρειάζονται πραγματικά. Είναι σα να τα έχουν για να λένε ο ένας στον άλλο πόσο έχουν περισσότερο να μπαίνουν σε λίστες, να τους εξασφαλίζουν το μέλλον! Είναι αστείο γιατί το χρήμα δεν αγοράζει την υγεία, ούτε την παιδεία ,ούτε την ευτυχία. Κάνουν μηχανές που χαλάνε το περιβάλλον :δεν προβλέπουν καν τι πρέπει να χαλάνε αυτές οι μηχανές για να μείνει περιβάλλον , νομίζουν πως η γη δεν θα υπάρξει χωρίς αυτούς. Αστείο φυσικά γιατί η γη θα συνεχίσει και χωρίς αυτούς για όσο πρέπει να συνεχίσει.
Ακουμπισμένος στο περβάζι να αναρωτιέται τόσα και άλλα τόσα. .. και τελικά τι; Βρέχει ,μα δεν φταίει αυτό που οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ,δεν νιώθουν ότι υπάρχει κάτι παραπάνω, υπάρχει ενέργεια θετική ,αρνητική και ουδέτερη τουλάχιστον, ότι δεν βλέπουν είναι σα να μην υπάρχει. Ακόμα και αν πάραυτα τον αέρα ποτέ δεν τον είδαν ,μόνο τον ένιωσαν, ακόμα και αν την αγάπη δεν ένιωσαν …μόνο αυτή πάντα κυνηγούν. Τελικά το τι υπάρχει πόσοι θα το μάθουν; Εκείνη την ώρα νιώθει ένα παιδί, κλαίει, αλλά δεν είναι το γνωστό κλάμα, όχι δεν είναι αυτό από τα παιδιά που είναι σε ένα στρατόπεδο, ούτε από αυτά που είναι μετανάστες και κανένας δεν τα θέλει. Δεν πεινάει δεν διψάει, δεν είναι από αυτά που έχασαν κάποιον δικό τους και παρακαλούν να τον δουν έστω στο όνειρο τους. Είναι από αυτά που μπορούν να τα έχουν όλα ,ή τέλος πάντων αυτό θεωρούν οι άνθρωποι.
Ο άγγελος πλησίασε στην αρχή το παράθυρο και είδε ένα παιδί . Ήταν δεν ήταν 6 ,έκλαιγε και σκεφτόταν αν το αγαπάνε, είχε τα πάντα γύρω του, όλα αυτά που οι άνθρωποι θεωρούν ότι φτάνουν, ο Άγιος Βασίλης ήταν από νωρίς… ποδήλατα, ηλεκτρονικά πολλά παιχνίδια ακόμα και βιβλία, τόσα δώρα θα έφταναν να φέρουν χαρά σε ολόκληρο λόχο από παιδιά. Αυτό το κορίτσι έκλαιγε όμως, πλησίασε ο άγγελος στο παράθυρο ,ακούμπησε χωρίς να μπει ο άγγελος πίσω από το τζάμι να βρέχει και το παιδί μέσα στη ζέστη έχει κολλήσει το μέτωπο του στο τζάμι και κλαίει. Τότε γυρίζει και τον κοιτάει κατάματα, : «έλα μέσα σε παρακαλώ πολύ», λίγοι μπορούν να τον καταλάβουν….
«Έλα μέσα ή και εσύ δεν μ´ αγαπάς »;
Μπήκε μέσα αμίλητος.
Μια φορά το χρόνο τον κάθε άγγελο του ο θεός χωρίς να το ξέρει ο άγγελος τον φέρνει σε επαφή με τους ανθρώπους…
Θεός είναι , ότι θέλει κάνει, …μπήκε μέσα στο σπίτι αμίλητος , …την κοιτούσε μέσα στα μάτια κοριτσάκι μικρό παιδί ….γιατί ο θεός διάλεξε αυτό .
Ξέρω ότι ούτε και εσύ με αγαπάς ,κανένας δεν με αγαπάει εμένα… μου παίρνουν παιχνίδια απλά για να μην κλαίω …αυτό ξέρουν μόνο. .
Ο άγγελος το κοίταξε
Πιάσε το μανδύα μου. .. (κανονικά δεν φόραγε -οι άνθρωποι έπρεπε να τους βλέπουν έτσι…)
Ξαφνικά χρώματα, αισθήσεις, γεύσεις, όραση και ακοή όλα ένα όλα και πολλά παραπάνω, μίαν αίσθηση σαν ένα θαύμα, το πήγε πρώτα στις καταστροφές αυτές του πλανήτη των ανθρώπων: πολέμους, πείνες, πίκρες !Συνέχισε όμως το πήγε μετά σε γλέντια, σε χαρές …όχι δεν γλεντούσαν όλοι ,κάποιοι έτσι ήθελαν να δείχνουν . Το πήγε όμως και σε στιγμές του δείξε ένα πατέρα που δεν είχε χρήματα γιατί είχε πεθάνει η γυναίκα του και είχε απομείνει με 4 παιδιά. Έφτιαξε κατασκευές από ξύλο γιατί ήταν μαραγκός να παίζουν τα παιδιά του..
Ουσιαστικά είδε ανθρώπους που από το μηδέν φτιάχνανε πράγματα για τα παιδιά τους με αγάπη ,…του τα δείξε όλα ακόμα και τις ενέργειες που δεν βλέπουν οι άνθρωποι και περισσότερο του έδειξε την αγάπη…
Ναι αλλά εμένα δεν με αγαπάνε… μου δίνουν τα έτοιμα. Η μαμά μου μόνο με την ομορφιά της ασχολείται και ο πατέρας μόνο με δουλειές ..ούτε Χριστούγεννα ούτε πρωτοχρονιά…κλείνει δουλειές εκατομμυρίων, τι να τα κάνει πια ;
Ο άγγελος την έφερε -χωρίς να της έχει μιλήσει ακόμα -στο παρόν το σώμα της γεμάτο καλώδια και σωληνάκια… εντατική το λέγανε εκεί που ήταν το σώμα της, η μάνα της έκλαιγε έξω από το δωμάτιο και ο πατέρας ένιωθε τύψεις ,πονούσε φρικτά έχασε την τόσο σημαντική συμφωνία…
Τελικά με αγαπάνε;
Πάντα σε αγαπούσαν σήμερα είδες τα πάντα και σήμερα θα τα ξεχάσεις όλα… όμως όλα θα μείνουν στη ψυχή σου, σήμερα θα επιλέξεις; Θες να μείνεις; Θες να παλέψεις; Δεν θα θυμάσαι ότι σε αγαπάνε αν μείνεις και ξυπνήσεις δεν θα θυμάσαι εμένα, αν δεν αλλάξεις τη ζωή σου θα ακολουθήσεις τη ζωή του μπαμπά σου. Θα κλείνεις συμφωνίες… ξέρεις οι άνθρωποι επιλέγουν, τι θα κάνουν δεν μπορούν να τα αλλάξουν όλα αλλά θα επιλέξουν τη ζωή τους εφόσον θέλουν… ξέρεις δεν έχετε δικαιοσύνη ,δεν έχετε πολλά. Έχετε μόνο την αγάπη που ή θα σας σκοτώσει ή θα σας λυτρώσει… επίλεξε είτε έρχεσαι μαζί μου ή μένεις και πολεμάς χωρίς να έχεις σιγουριά!
Εσύ είσαι ο θάνατος που φοβούνται όλοι; και εσύ ένας άγγελος είσαι…
Έτσι είναι άγγελος ξέρεις ο θεός έδωσε τις επιλογές στους ανθρώπους… και εκείνοι καταλήγουν αντί να πεθάνουν μια φορά να πεθαίνουν κάθε μέρα… Χάνοντας τη ζωή τους, χάνοντας το νόημα όλο. ..
Αλήθεια τι επιλέγεται αυτός ο κόσμος μου μοιάζει τόσο ψεύτικος… να κάνει το σήμερα σημαντικό λες και άλλες ημερομηνίες δεν είναι…ξέρετε δεν θέλω να καταχράζομαι το filoxeniart γιατί ακριβώς ,είναι μια δικιά μου ιδέα που θέλω να φιλοξενεί καλιτεχνές επαγγελματίες και μη… άνθρωπους που αγαπάνε την τέχνη. Σκέφτηκα να με αντέχετε μια φορά το χρόνο, ενώ για τα υπόλοιπα θα με βρίσκετε στη προσωπική μου σελίδα στο facebook… Καλή χρονιά σε όλους, τα υπόλοιπα από μένα θα είναι συνεντεύξεις , αγαπώ πολύ το δημιουργικό κομμάτι που κρύβει το site όπως και το να μιλάω με δημιουργούς. Και επειδή πολλά ,είπα όμορφη χρόνια, υγεία και αγάπη και ένας πίνακας που δείχνει άγγελο από μένα και την αγάπη μου…
