"Η Ήδη διανύουμε τις πρώτες μέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, δηλαδή το χρονικό εκείνο διάστημα των σαράντα ημερών, που προηγείται της Μεγάλης Εβδομάδας και της εορτής του Πάσχα, όπου ως βασικό…

Ξημέρωσε μια καινούρια μέρα οι άδειοι δρόμοι καλούνται να γεμίσουν ξανά… Τοσο καιρό είχαν ξεχάσει αυτά που ήξεραν και η φύση μεγάλωνε τα εδάφοι τις, έφτασε όμως η μέρα που ο κόσμος θα αρχίσει να κυκλοφορεί και το πιθανότερο θα είναι σκυφτός και φοβισμένος. Θα κοιτάει το διπλανό του με καχυποψία μήπως τυχόν είναι φορέας… Ή μήπως ο ίδιος είναι και θα πάει να τα μεταδώσει σπίτι του… Φόβος… Αγνός και καθαρός φόβος… Άλλες σκέψεις είναι ότι όλος αυτός ο φόβος κάπου ήθελε να κατευθύνει όχι γιατί ήταν τέλειος αδικαιολόγητος… Αλλά δείχνει έναν διαφορετικό δρόμο… Και οι άδειοι δρόμοι ζητούν κάτι διαφορετικό από αυτά που μάθανε… Αυτά που μάθανε σαν κανόνα για τον άνθρωπο… Γιατί οι δρόμοι ξέρουν είναι σοφοί, φτιάχτηκαν να ενώνουν και να μικραίνουν καταστάσεις… Άλλοι πάλι φτιάχτηκαν γιατί έπρεπε να φάνε οι εργολάβοι, οι μηχανικοί οι δημαρχοι, υπουργοί και κλητήρες και ένα μαύρο σαν Πίσα ψωμί ο φτωχός εργάτης που παρακαλάει για το τίμιο και άγιο μεροκάματο… Αυτόν ντε που του φορτώνουν κάθε μέρα όλα τα άδικα του κόσμου… Όμως ρωτούν οι δρόμοι και απάντηση δεν παίρνουν, τι πατημασιές θα βαδίσουν τούτη τη φορά; Τι κόσμος; Θα κοιτάνε πάλι να βγάλουν ο ένας το μάτι του άλλου, θα περνάνε τους κανόνες γιατί "βιάζονται" γιατί ο δρόμος τους ανήκει; Γιατί τους συνοδεύουν και αμαλαχι καθαρίζουν για πάρτυ τους;;;; Όλοι αυτοί που γυρεύουν αγάπη και βλάπτουν κάθε μέρα γιατί όταν τους χτύπησαν την πόρτα για αγάπη (παντού εκτός από τη δική τους καρδιά…) Όλοι δαυτοι που τελικά δεν πήραν αγάπη, αλλά βάλανε μια πουτανα λέξη άλλη στη θέση τής… Εξουσία, κύρος, ανώτερη φυλή, κατώτερη στύση, άδεια εκσπερμάτιση όλοι δαυτοι οι μπερδεμένοι που γύρισαν να δώσουν ένα χέρι μόνο όταν είχαν να πάρουν η να βάλουν σε τσέπη αλλού… Όλοι δαυτοι οι λίγοι που τελικά κυβερνάνε και σου προσέχουν τη διατροφή σου… Αυτοί οι δρόμοι περιμένουν αιώνες τώρα να δουν ανθρώπους… Τους το τάξε ένας θεός που πέθανε για την αγάπη, θα έρθει η ώρα τους είπε που θα έρθουν οι άνθρωποι φωτεινοί, δεν θα χουν ανάγκη το χρήμα, δεν θα χουν ανάγκη την εξουσία, θα αγαπάνε και θα σας γεμίζουν φως και θα νε μέρα μεσημέρι… Θα έρθουν αυτοί οι άνθρωποι που δε θα με έχουν ανάγκη, αλλά θα με αγαπάνε, και θα αγαπάνε και τον εαυτό τους και όποιον έμψυχο βλέπουν ολόγυρα τους… Και οι δρόμοι περιμένουν καρτερικά, αυτούς τους μεσσίες που τους έταξε ο Θεός, τους ανθρώπους που δε θα είναι τέλειοι αλλά θα λάμπουν και θα αγαπούν το δίπλα τους, για να τους μικρύνουν τις αποστάσεις και να τους μεγαλώσουν τις ανάσες… Ανάσες ικανές να φτιάξουν έναν αλλιωτικο ντουνιά…

Την Παρασκευή 21 Ιουνίου 2019 στο Σπίτι της Κύπρου πραγματοποιήθηκε η τελετή απονομής των βραβείων για τον 9ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό 2018 και τον 4ο Παγκόσμιο Καλλιτεχνικό Διαγωνισμό 2018, που διοργανώθηκε από τον Ελληνικό Πολιτιστικό Όμιλο Κυπρίων (Ε.Π.Ο.Κ.).
Είχαν την τιμή να βραβευθούν μεγάλοι, ευρέως αναγνωρισμένοι συγγραφείς, ποιητές και ζωγράφοι, αλλά και νεότεροι στο συγγραφικό και καλλιτεχνικό χώρο. Η ατμόσφαιρα ήταν ιδιαιτέρως ζεστή και φιλόξενη, καθώς ο πρόεδρος του Ε.Π.Ο.Κ., κ. Ηρακλής Ζαχαριάδης και η αντιπρόεδρος του Ε.Π.Ο.Κ., κ. Τζούλια Πουλημενάκου αγκάλιασαν όλους τους συμμετέχοντες στους διαγωνισμούς, και τους εξύμνησαν για το θάρρος τους να αποτυπώνουν την ψυχή τους σ’ ένα λευκό χαρτί ή στον καμβά τους αντίστοιχα.
Σε αυτή την ξεχωριστή εκδήλωση, είχα την τιμή να βραβευτούν τρία λογοτεχνικά μου έργα. Το παραμύθι μου με τον τίτλο «Στον κύριο Δοντάκη ολοταχώς» τιμήθηκε με έπαινο, όπως και το ποίημά μου με τον τίτλο «Ζωή σαν θάλασσα». Επίσης, το διήγημά μου με τον τίτλο «Το κολιέ του παππού Ευτύχη» απέσπασε τιμητική διάκριση.
Ακολουθεί ένα απόσπασμα από το βραβευμένο διήγημα.

(περισσότερα…)

Το θρησκευτικό προσωπείο του Τριωδίου

Θεοδώρου Ρόκα, Θεολόγου υπ. δρ. Ε.Κ.Π.Α.

(περισσότερα…)

Έψαχνα τον τίτλο γιαυτό το κείμενο μου, δεν ξέρω αν έπρεπε να ήταν ένα συγνώμη; (προς τις επόμενες γενιές και εμένα…) ή μήπως είμαι 16αρης και σας γαμω τα λύκεια… (εκ του Σαββόπουλου πάντα. ..)

(περισσότερα…)