Author: admin

ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΝΤΙΟ

Δεν ξέρω ν’ αποχαιρετώ.
Ψέμα.
Ξέρω. Μα δεν θέλω.

(περισσότερα…)

ΣΕ ΑΓΑΠΟΥΣΑ

Σε αγαπούσα. Ίσως η αγάπη
δεν έσβησε ακόμα στην ψυχή,
Μα, ας μη σ’ αναστατώνει πια
ο έρωτάς μου. Δεν θέλω θλίψη
να σου δώσω περιττή.

…

Σε αγαπούσα σιωπηλά,
χωρίς ελπίδα βασανισμένος
από ζήλεια και ντροπή.
Σε αγαπούσα τρυφερά κι αληθινά
τόσο που εύχομαι κι ο άλλος
έτσι να σ’ αγαπά.

Αλεξάντερ Πούσκιν – 1829

(περισσότερα…)

ΥΦΑΙΝΕΙ Η ΛΗΣΜΟΝΙΑ

Με κόκκινη κλωστή
υφαίνω ολημερίς
το πουκάμισο εκείνο,
που δώρο
δικό σου
μοναδικό
το προορίζω.

Μα μόλις πέφτει
το σκοτάδι,
οι κόμποι της κλωστής
σπάνε, και
μένει μοναχά
ένα ρετάλι
πολυκαιριασμένο.

Και πάλι ξυπνάω
το πρωί.
Και μαζί μου ξυπνάει
Εκείνη.
Μην αναρωτιέσαι ποια;
Η Λησμονιά.
Έχει πρόσωπο, σώμα,
μάτια και χέρια.

Παίρνει το ύφασμα
από το πάτωμα.
Το διπλώνει
προσεχτικά.
Το ακουμπάει
στα γόνατά της και
ψάχνει την αρχή.

Με κόκκινη κλωστή
αρχίζει να υφαίνει
το πουκάμισο αυτό,
χωρίς να ξεχάσει να
υφάνει στο μέρος
της καρδιάς
το μονόγραμμά σου.

Και αν ποτέ
δεν φτάσει σε σένα
το δώρο αυτό,
έστω θα το φορώ
εγώ τα βράδια
για να κοιμάμαι
μαζί σου.

Έλενα Πίνη

ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΚΑΙ Η ΕΚΔΙΩΞΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ (ΜΙΧΑΗΛ-ΑΓΓΕΛΟΣ)
1509 (Νωπογραφία 280 επί 570εκ)

(περισσότερα…)

ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΘΑΜΜΕΝΗ

Ένα κορίτσι κι
ένα αγόρι.
Μια Τετάρτη
κάποιου Ιούνη.
Πάει καιρός πολύς.
Ίσως να ήταν και Πέμπτη.
Δυο παιδιά
λοιπόν.
Μια Πέμπτη
εκείνου του Ιούνη.
Μοιάζει σα να ‘ταν χθες.
Έθαψαν στην άμμο την επιθυμία τους.

Δυο ζευγάρια
χέρια.
Μια μέρα
του καλοκαιριού.
Με τον Ήλιο μάρτυρά τους.
Έκρυψαν σαν χρυσάφι το μυστικό τους.
Δυο ζευγάρια
μάτια.
Δάκρυα πολλά
έσταξαν εκεί.
Δίπλα στο αλμυρένιο κύμα.
Σφάλισαν για πάντα τις καρδιές τους.

Μια γυναίκα κι
ένας άντρας.
Μια ημέρα
αυτού του καλοκαιριού.
Με τη Σελήνη μάρτυρά τους.
Θα ξεθάψουν απ’ την άμμο τον θησαυρό.
Δυο ζευγάρια
χέρια.
Τρεμάμενα.
Θα αγγίξουν πάλι την επιθυμία τους.
Δυο ζευγάρια
μάτια.
Σαν αστέρια.
Θα φωτίσουν με αγάπη τις καρδιές τους.

Έλενα Πίνη