Σήμερα το FiloxeniArt φιλοξενεί ένα δημιουργό με απόλυτη μουσική συνείδηση στην εθνική πατριωτική τραγωδία της Κύπρου και της Ελλάδας ευρύτερα. Με αμείλικτο σθένος , και απόλυτο πάθος εξυμνεί με την σύνθεση των μουσικών έργων του , τους ήρωες των απελευθερωτών αγώνων των Κυπρίων ενώ δεν είναι λίγα τα τραγούδια που ματώνουν στο άκουσμα της Τουρκικής […]

Το FiloxeniArt, φιλοξενεί έναν στοχαστή της ζωής, που μέσα από τις λογοτεχνικές του δημιουργίες, παρατηρεί, φιλοσοφεί αλλά και επεμβαίνει! Με δυνατό γραπτό λόγο, γίνεται ο άνθρωπος που όλοι στο διάβα της ζωής μας κάπου ταυτιστήκαμε. Εκφραστής της σύγχρονης λυρικής ποίησης, προϊδεάζει τον αναγνώστη σχεδόν από την αρχή στην απαισιόδοξη εκδοχή, με διάχυτη λύπη, μέσα από […]

All day within the dreamy house, The doors upon their hinges creak’d; The blue fly sung in the pane; the mouse Behind the mouldering wainscot shriek’d, Or from the crevice peer’d about. Old faces glimmer’d thro’ the doors Old footsteps trod the upper floors, Old voices called her from without. She only said, “My life […]

Σήμερα το FiloxeniArt φιλοξενεί μια ιδιαίτερη, πολυσχιδή μορφή, που γεφυρώνει την δημιουργική ατμόσφαιρα των πνευματικών αξιών , μεταξύ των λαών , διαμορφώνοντας το αίσθημα μιας κοινής αφετηρίας στο ταξίδι του χρόνου.Ο λόγος λοιπόν για την καταξιωμένη Συγγραφέα παιδικών παραμυθιών Εύα Πετροπούλου – Λιανού , μια γυναίκα πολυγραφότατη και πολυπράγμων, διατηρώντας μια στάση ζωής που θεωρώ […]

Ο Διεθνής Πολιτιστικός Σύλλογος «ΟΡΙΖΩΝ» συνδιοργανώνει με τον Ιερό Ναό Αγίων Αναργύρων, Ψυρρή την καλλιτεχνική εκδήλωση με τίτλο «Οι Άγιοι Ανάργυροι του κυρ Αλέξανδρου» και προσκαλούν τα μ έλη και τους φίλους τους, το Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2020 στις 6.00 μ.μ.
Η εκδήλωση γίνεται για την ανάδειξη του κελιού του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και πραγματοποιείται μέσα στον Ιερό Ναό Αγίων Αναργύρων, Ψυρρή . Περιλαμβάνει θεατροποιημένα διηγήματα και μουσικά δρώμενα.

Η έκθεση τελεί υπό την Αιγίδα του Υπουργείου Τουρισμού Ο Δήμος Επιδαύρου εγκαινιάζει την Πέμπτη 23 Ιουλίου 2020 στις 19.30 μ.μ., την ομαδική εικαστική έκθεση με θέμα: « Τέχνες και Θέατρο » στον ΧΕΝΙΑ Επιδαύρου. Ο Δήμος Επιδαύρου μετά από πρόταση της Μαρίνας Γκόντα Ιστορικός της Τέχνης και του Ευάγγελου Λιούγκα Εικαστικός, διοργανώνουν εικαστική έκθεση […]

Στην ξένη λογοτεχνία και ποίηση, η θάλασσα, αποτελεί ένα στοιχείο που έχει υμνηθεί. Γύρω της εξυφαίνονται οι πιο αλλόκοτες αλλά και ρομαντικές ιστορίες, αφού είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής κάποιων λαών, σ’ ολόκληρο τον κόσμο.”Ελεύθερε άνθρωπε, πάντα θα λατρεύεις τη θάλασσα!” είχε πει ο Μπωντλαίρ, θέλοντας να συνδέσει αυτές τις δύο έννοιες της ελευθερίας και […]

Παράσταση της Παναγίας Βρεφοκρατούσας στο Νότιο Υπερώο Στο νότιο υπερώο του ναού δεσπόζει μια αναθηματική παράσταση αυτοκρατορικών προσφορών που χρονολογείται στα 1118 και απεικονίζει την Παναγία στον τύπο της όρθιας βρεφοκρατούσας, πλαισιωμένης από τον αυτοκράτορα Ιωάννη Β’ Κομνηνό και τη σύζυγό του Ειρήνη. Το έργο συγκεντρώνει τα τεχνοτροπικά στοιχεία της Κομνήνειας περιόδου, που συνίστανται στην […]

Όπως η θάλασσα βρίσκεται παντού και διαμορφώνει το ανάγλυφο του πλανήτη, έτσι και στην ποίηση περιγράφει τόσες πολλές έννοιες και συναισθήματα όσα τα κύματα που σχηματίζονται με τον παραμικρό άνεμο που τα αγγίζει.Πολλές οι αναφορές στην ελληνική αλλά και την παγκόσμια ποίηση. Το στοιχείο που κυρίως μαγεύει τους ποιητές είναι αυτή η παράξενη έλξη που […]

Ένας ποιητής αντιμετωπίζει ότι αισθάνεται σαν κοινωνός μίας ιδέας, μιας σκέψης, ενός συναισθήματος, όπως ακριβώς”ένας ζωγράφος αντιμετωπίζει ότι βλέπει σαν να είναι εκεί αποκλειστικά για την δική του χρήση και ευχαρίστηση (Lucien Freud, Βρετανός ζωγράφος).” Ο ζωγράφος έχει το σύμπαν στο μυαλό του και τα χέρια του”(Λεονάρντο Ντα Βίντσι), όπως ο ποιητής κρατάει τα κλειδιά […]

Ποίηση κ ζωγραφική είναι δύο μορφές “γλώσσας” μέσα από τις οποίες η ψυχή του καλλιτέχνη εκφράζει τα οράματα της. ” Η ζωγραφική είναι ποίηση σιωπώσα και η ποίηση ζωγραφική ομιλούσα” κατά τον Σιμωνίδη τον Κείο, ενώ ο Οράτιος μας διαβεβαιώνει ότι ” σαν ζωγραφιά είναι η ποίηση”. Με άλλα λόγια πρόκειται για δύο τέχνες που […]

“Υπάρχει ποίηση στη μουσική και μουσική στην ποίηση.Ομως ο ήχος της λέξης είναι ένας.Ομως ο ήχος είναι τόσο μία, όσο και πολλές λέξεις”.Η Ποίηση χρειάζεται την Μουσική και το αντίθετο, σαν δυο έννοιες που αλληλοσυμπληρώνονται και αλληλοεξαρτονται. Η Ποίηση, ως εκφορά λόγου, αναδεικνύεται με την απαγγελία, όπως και η μουσική με το άκουσμα της μελωδίας. […]

Το 1638 ολοκληρώθηκε το νέο κτήριο του Δημοτικού Μεγάρου Κλοβενίρσντουλεν (Cloveniersdoelen ),έδρας της Πολιτοφυλακής του Άμστερνταμ. Έξι καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων ο Ρέμπραντ φαν Ράιν , κλήθηκαν να φιλοτεχνήσουν έξι πίνακες με θέμα την απεικόνιση ομάδων της πολιτοφυλακής , που θα κοσμούσαν τη μεγάλη αίθουσα υποδοχής του πρώτου ορόφου. Το 1642, ο Ρέμπραντ παρέδωσε το […]

ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΆΛΛΟΝ
(β’ μέρος)
Για να έρθουμε όμως στο σήμερα και τον Τζακ Κέρουακ με τα δικά του χαϊκού ” λουλούδια, στραβά στοχεύουν, στον ευθύ θάνατο”
Ανακαλύπτουμε τότε ότι η σχέση του λογοτέχνη με την εποχή του τείνει να είναι βιωματική. Η φύση διαθλάται μέσα από ποικίλες οπτικές γωνίες στο λογοτεχνικό κείμενο. Ιδιαίτερα στην ποίηση, το πολλαπλό είδωλο της φύσης, εμφανίζεται να επιδρά καταλυτικά στα δρώμενα:.”…κι από το πέλαο, που πατεί χωρίς να το σουφρώνει κυπαρισσένιο αναέρια τ’ ανάστημα σηκώνει κι ανεί τσ’ αγκάλες μ’ έρωτα και με
ταπεινοσύνη κι έδειξε πάσαν ομορφιά και πάσαν καλοσύνη”
(Από τον Κρητικό του Διονυσίου Σολωμού).
Οι ποιητές της γενιάς του 1880, θα εξυμνήσουν την φύση, με τις λεπτομερείς αναφορές τους στην μαγεία και την εναλλαγή του φυσικού κόσμου, ανακηρύσσοντας την φύση “ως εκφραστή του ανέκφραστου” με τρόπο ήσυχο και λιτό, αλλά και με μια “ειδυλλιακή αφέλεια “.
Η επόμενη γενιά του 1910 με άξιους αντιπροσώπους όπως ο Άγγελος Σικελιανός, ο Κωνσταντίνος Καβάφης, ο Καρυωτάκης, ο Καζαντζάκης και ο Βάρναλης, για να αναφερθούμε στους πιο γνωστούς, ερμήνευσαν και οραματίστηκαν μία υπέρβαση κοινωνικού και πολιτικού προβληματισμού που όμως δεν ξεχνά τις αναφορές στη φύση και το περιβάλλον.
“Στο δώμα, απάνω στο βουνό, έτοιμος είν’ ο δείπνος.
Γλυκό είναι του λαδιού το φως σαν το γλυκό καρπό του,
θροφή στα μάτια, με γλαυκή
στο χάλκωμα, τη ρίζα…
(Αγγ. Σικελιανός, δείπνος)
Η φύση σαν σύμβολο της ζωής του ανθρώπου, εκφράζεται και στην ποίηση της γενιάς του 1920
“Άσε τότε το κύμα όπου θέλει να σπάζει, άσε τις ζάλες που σέρνουν τυφλά την καρδιά,
κι αν τριγύρω βογγά κι αν ψηλά συνεφιάζει, κάπου ο ήλιος σε κάποιο γιαλό θα γελά”
(Κων.Χατζοπουλος, Απλοί τρόποι).
Αμέτρητες οι αναφορές στη φύση και στις υπόλοιπες ποιητικές γενιές καθώς και στην Μεταπολεμική και την σύγχρονη.
Αλλά κάπου εδώ θα πρέπει να σας αφήσω με τα υπέροχα λόγια της εξαιρετικής μας ποιήτριας Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ
“…ο αέρας ύφασμα με τέλεια εφαρμογή, η μυρωδιά του γιασεμιού,λες κι ήταν προσωπικό μου χάρισμα
λες και με αφορούσε και μένα η ωραιότητα”.( Ηφύση έχει την πιο ωραία μνήμη).

Αγγελική Αγγελοπούλου

Οι ώρες

Είναι κάτι ώρες που λυγάς
κι αποπλανιέσαι
στου άνυδρου παρελθόντος τις σιωπές.
Είναι στιγμές που πέφτεις,
μα κρατιέσαι
στη κουπαστή της θύμησης
που σάλπαρε στο χθές.
Κι άλλες φορές
τολμάς κι αναρωτιέσαι
τι έφταιξε κι ο ίσκιος σου
ξεθώριασε στις θλίψης
τις αυλές…
Α.Α. (22-8-12)

Το έργο του Tiziano  αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της νεοπλατωνικής σκέψης, καθώς συνιστά μια καλλιτεχνική διατύπωση της θεωρίας του Marsilio Fitsino για τις «Δίδυμες Αφροδίτες», Ουράνια και Πάνδημο. Στον πίνακα δεσπόζει η συμμετρική παρουσία δύο γυναικών με κυρίαρχη τη γυμνή μορφή που φέρει ένα αγγείο στο οποίο καίει ουράνιο πυρ. Στη σύνθεση η γυμνότητα λειτουργεί ως […]

Στην άκρη του καλοκαιριού,
εκεί που κρύβεται ο Σεπτέμβρης,
και τα δροσάτα πρωινά
κάθονται στα τραπεζάκια,
πίνοντας καφέ με την
μελαγχολία τους,
εκεί που το ηλιοβασίλεμα
βουτάει πίσω απ’ τους αμμόλοφους,
και τα βράδια παίζουν με τα κύματα, του φθινοπώρου προμηνύοντας το “έλα”,
εκεί που το ταξίδι
φτάνει στο τέλος του,
δίπλα σε μια φέτα καρπούζι,
εκεί που μάζευα κοχύλια κι αναμνήσεις,
εκεί σε συνάντησα,
στο πουθενά του “τώρα”,
να μιλάς με τον μαΐστρο
και τα όνειρα…

“Η ΑΝΟΙΞΗ ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΑ ΜΑΣ ΦΕΡΕΙ”
Έλενα Πίνη

Το σύννεφο πια πέρασε
και στάλαξε βροχή,
στη γη μας τη φτωχή.
Ανθίζουν τριαντάφυλλα,
τ’ αηδόνια κελαηδούν.
Τι ήρθαν να μας πουν…

Κανείς δεν ξέρει,
η άνοιξη τι άλλο θα μας φέρει.

Ο χρόνος μας πια κύλησε
και άλλαξε εποχή,
μα μένει η ενοχή.
Γεμίζουν πεζοδρόμια,
οι νέοι τραγουδούν.
Τον έρωτα υμνούν.

Κανείς δεν ξέρει,
η άνοιξη τι άλλο θα μας φέρει.

Έλενα Πίνη

“Μάης απάνεμος”
Παναγιώτα Αντωνακοπούλου

Αποκληρώθηκαν πολλοί Απρίληδες μέχρι να φανείς .
Χειμώνες .
Χωρισμοί σε κουρασμένα σώματα .
Να σύρω θέλω ένα χορό , μες της ανάσας σου την ίριδα και των μαλλιών σου τη σκια .
Να σε γραπώσω απ ΄ τα στήθια της αγάπης έως του ήλιου τα χείλη .
Να σου καρφώσω μια Πρωτομαγιά ευθύς στων ματιών σου τις πλάτες και να σε βυθίσω σ΄εκείνη την λιμνούλα .
Ναι , σ΄εκείνη την λιμνούλα που ζωγραφίζαμε έφηβοι και ξαναμμένοι .
Στη νιότη εκείνη ,που μας υποσχόταν το ”αιώνια μαζί ” , θορυβώντας σ΄ αυτό το ” πλασμένος για σένα ” ολόκληρη την νύχτα .
Στα σπασμένα όνειρα που μούσκευαν τον ύπνο μου μαζί με το στόμα σου και στα ζεστά ακροδάχτυλά σου που ψιθυρίζαν τ΄όνομά μου και οι απαλές σου φλέβες τραγουδούσαν γύρω
απ ΄το φιλί τον έρωτα της ζωής .
Εκεί , εκεί γνώρισα τον έρωτά σου μια Πρωτομαγιά .

“ΛΑΦΥΡΑ”
Γεωργία Δαλιάνα

Στα κατάκλειστα λόγια υπνοβατούν οι δρόμοι

Οι σκοτεινές ρίζες δένονται με κλωστή

Το κενό, το κενό επιβάλλεται αθροιστικά

Τα σπίτια καίγονται και χωρίς μαρτύρους.

Ενα βουνό από λάσπη βλέπει με τα μάτια μας

Ο Πόνος είναι Απόσταση

Όχι , δεν υπάρχουν φωνές

Η Σιωπή γεννιέται απο το φόβο

πρόθυμη για όλες τις μοίρες

Η Πέτρα ζωγραφίζει τη γλώσσα

Ανατινάζει κυριολεκτικά το λόγο .

Αυτό που γυμνωνει τη ψυχή διαθλάται στους νερόλακους

σαν φίδι

Στης θάλασσας το Ανέστιο κλάμα γονατίζει το φως του δειλινού

απ’ την κλειστή πλευρά του παραθύρου μπαινοβγαίνει η ματωμένη όστρια

Κάθε τραύμα διασχίζει τη σιγή , γίνεται θόλος

Στο χέρι των παιδιών το νερό είναι διάφανο

για να γνωρίσουμε τους νεκρούς μας

Το αυριανό φορτίο είναι οι θύελλες

Φερμένο απο βαθιές ουλές ,το φοβερό βουητό των ονομάτων

Μην κοιτάς

Στο νυχτερινό ουρανό ανατέλλει η Αμπωτις

Έτσι ή αλλιώς αθόρυβα μας εκτελεί η λησμονιά .Αμορφη μάζα .

Ενα κελί απο φως ,

το ζεστό σου σώμα

σκεπάζει ενα τρυφερό πρόσωπο

έναν παγετό στις φλόγες

Η Αγάπη είναι ύφασμα

Χα χα

Η αγάπη είναι ύφασμα η ενα είδος ευφυίας

Των επίπλων !

Η Υποκρισία ενα βαθύ ποτάμι στη μέση του τραπεζιού

με τα ελάφια της αυγής σφαγμένα στο μετάξι .

Το αποτύπωμα όλων των Πραγμάτων το ορίζει η Νύχτα και η Ερημος

δεν υπάρχουν ταξίδια μέσα στις φωνές

μόνο ένα αιματοβαμένο θάμπωμα που σβήνει το κερί των νοημάτων

καθώς το σέρνει η σταγόνα της βροχής

Να αφήσεις τα σκυλιά ελεύθερα .Να σκοτεινιάσει

με τα παλιά καρφιά κοιμάται η μνήμη , έσχατη ξενιτιά

Οι σκοτεινές ρίζες δένονται με κλωστή

στα σύνορα του Εγώ , στ’ αρχαία τείχη

Μην κοιτάς

δρόμοι φαντάσματα και ξεραμένα ούρα στις αυλές , σαν φεγγαρόσκονη

είχαμε είχαμε λέξεις μα τις πήρε ο Άνεμος

Πάνω απ’ τα στοιχειωμένα σπίτια

Κάθε γκρεμός το δικό του χάραμα

και οι απόψεις σας περί φάρσας . Κυρίως αυτό .

Να αφήσεις τα σκυλιά ελεύθερα

να σκοτεινιάσει

Ενα βουνό από λάσπη βλέπει με τα μάτια μας…

Με το λυγμό της πεταλούδας καταφθάνει η Άνοιξη

σαν στόμα αχόρταγο

Και μνήμα .

Georgia Daliana

“Το ”σύνθημα” της μικρής Ζωής”
Γαβρίλης Ιστικόπουλος

Μια μέρα, μια Πρωτομαγιά,
η μικρή Ζωή
κατέβηκε στους δρόμους
κι άρχισε να φωνάζει…
Ανάμεσα στα πολλά,
έλεγε πως δεν ήθελε
με τίποτα να μεγαλώσει.
Και συνέχιζε να φωνάζει.

Μια μεταξένια, μυρωδάτη,
πρωτόγνωρη δροσιά
γέμισε τότε τον αέρα…
Ο φακός πρέπει να την ”έπιασε”
πάνω στο πρώτο Άλφα
Από τότε, κάθε Πρωτομαγιά,
κάθε μέρα, κάθε λεπτό,
ψάχνω τη μικρή Ζωή.

Αφού από τότε,
το υπόλοιπο σύνθημά της
το φωνάζει με την ίδια φωνή
έξω απ’ την πόρτα της καρδιάς μου.
”Α-φήστε με να ζήσωωω!”

Γαβρίλης Ιστικόπουλος

“Πρωτομαγιά”
Μάρθα Κανάρη

Αχολόγαγε η άνοιξη κι ο Μάης κατακόκκινος έσταζε ιδρώτα.
Ο αδερφός σημάδευε τον αδερφό
κι όσα ποτά ήπιαν αντάμα
έγιναν κώνυο ,
στης μιας στιγμής τ” ανάθεμα.
Μάνα εδώ , μάνα κι εκεί…
Ποιο δάκρυ να ποτίσει πρώτο
τα λούλουδα του Μάη?
Ποιας η αλμύρα θα κάψει πρώτη,
την άνοιξη
που δεν πρόλαβε να ανθίσει?

Μάρθα Κανάρη
1 Μαίου 2020

“Κόκκινο γαρύφαλλο!”
Νίκη Ρεπάνη

Κόκκινο γαρύφαλλο.
Σε έφεραν από ένα μακρινό ταξίδι στην Περσία, από τους κήπους κάποιου σάχη.
Ήσουν μυρωμένο με ακριβά αρώματα,
μεγαλωμένο σε θεσπέσια χώματα,
ποτισμένο με νερό της αρνησιάς.
Ήρθες να στολίσεις το πέτο του ποιητή,
να ανθίσεις φωτίζοντας τα μπαλκόνια,
να ομορφύνεις τις ψυχές.
Ευλαβικά σκεπάζεις τώρα
τα κρύα μάγουλα
εκείνων που σε λάτρεψαν,
που σε τραγούδησαν,
που κρατώντας σε στις χούφτες τους
χόρευαν στην Ειρήνη
ποτίζοντας με το αίμα τους
το δέντρο της Ελευθεριάς.
Αθάνατοι όσοι σε κρατούν στα χέρια και λυγίζουν.
Στη ματιά τους σβήνοντας είναι το κόκκινο χρώμα σου,
του έρωτα για την Ελευθερία!

“Ο Δυνάστης”
Στεφανία Γκουρνέλου

ο Δυνάστης
Δυνάστης Ψυχών σε σκλαβοπάζαρο ονείρων.
Εντολοδόχος.
Αυτόχειρας καταδικασμένος ισόβια.
Καλά θαμμένος στο κελί το άφωτο.
Βρήκε παραθύρι ξεσφράγωτο και γέμισε αίμα ψυχρό κάθε στιγμή της ζωής τους.
Τον βάπτισαν φόβο, μα το αρνήθηκε τ’όνομά του κείνο.
Ξενιτευτής ασκητικός, πήδησε απ’τον πέτρινο βράχο και πνίγηκε σε θάλασσα ανθρώπινων ψυχών.
Έπαιρνε μορφές που σκοτείνιαζαν το βλέμμα τόσο, που το φώς εχθρός τους φάνταζε.

Το βίντεο από την εκπομπή της Πρωτομαγιάς: https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=3776352785740467&id=1962962963919663&anchor_composer=false Αλήθεια Η αλήθεια είναι σαν τα αστέρια Πρέπει να σβήσουν τα φώτα για να φανει Η αλήθεια είναι σαν την σιωπη Πρέπει να πάψουν τα λόγια για να την ακουσεις Η αλήθεια είναι σαν την ομορφιά Πρέπει να λείψουν τα φτιασιδωματα για να την δεις. https://www.filoxeniart.com/1ος-πανελλαδικός-διαγωνισμός-ποίησης-fil/

Το βίντεο από την εκπομπή της Πρωτομαγιάς: https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=3776352785740467&id=1962962963919663&anchor_composer=false Χαμογελάει η Άνοιξη του Μάη την πρώτη μέρα, κι είναι το γέλιο της αχνό σκορπάει στον αέρα Τα χαμομήλια έσκυψαν στον ήλιο, το κεφάλι κρίνοι, ζουμπούλια, πασχαλιες ζωντάνεψαν και πάλι! Κοιτάζω απ’ το παράθυρο της Φύσης την μαγεία Είμαστε όλοι αιχμάλωτοι σ’ αυτή την τραγωδία.. Δεν μοιάζει […]

Το βίντεο από την εκπομπή της Πρωτομαγιάς: https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=3776352785740467&id=1962962963919663&anchor_composer=false Είναι αλλιώτικη αυτή η Πρωτομαγιά. Δεν είναι ξένοιαστα του κόσμου τα παιδιά. Πίσω απ’ τις μάσκες τους κοιτάνε φοβισμένα. Και τα φτερά τους είναι πια ψαλιδισμένα. Στεφάνια πλέκουν τα όνειρά τους, τις ελπίδες. Κρατάνε απόσταση κάτω απ’ του ήλιου τις αχτίδες. Μα είναι παιδιά κι όλα αλλιώτικα […]

“Αγαπητική ενατένιση”
Σόφια Σκλείδα

Αγαπητική ενατένιση
Ορθόδοξοι καιροί
Ανορθόδοξες προκλήσεις
Βαριά στενάζουν οι ψυχές σε καλοβαλμένα άκαρδα σώματα
Καλοδουλεμένοι οι ρόλοι, δε λέω
Γυμνάζονται άλλωστε στη δίνη της καθημερινότητας
Κολλαριστοί οι γιακάδες τους,
ατσαλάκωτοι
Πού είσαι, δεν σε βλέπω
Σου απευθύνω τον λόγο
Μήπως και συλλάβω την εντελέχεια της κοσμικής οφθαλμαπάτης
Του αρχικού πάθους που έδωσε ζωή στην αυγή του σύμπαντος
Αιώνια αναπάντητα τα ερωτήματα
εσωτερικής μονολογικής έκφρασης
Αφού ο δυνητικός συνομιλητής ακόμα ακροβατεί…

«ΕΝΑ ΧΡΥΣΑΝΘΕΜΟ ΜΟΝΑΧΟ»*
Ειρήνη Βαρβάρα Λαγουβάρδου

Έξω από του παραθυριού το κάγκελο
ένα χρυσάνθεμο μονάχο•
ευγενική προσφορά
στον κουρασμένο οδοιπόρο,
στο χαμογελαστό συνάνθρωπο,
στο γενναιόδωρο σύντροφο,
στα αμάλαγα παιδιά της γειτονιάς
Ένα χρυσάνθεμο αμάραντο…
μία κατάφαση στα τόσα όχι
– τα απλόχερα δοσμένα –
στων δειλών τη σιωπή
Ένα χάδι φροντίδας στη θλίψη
των άστεγων μελαγχολικών
που στέγη βρήκαν
σε νύχτες δίχως άστρα
Ένας ελπιδοφόρος οιωνός
πως κι αύριο θα ξημερώσει•
και στα ανοιχτά μου χέρια μια αγκαλιά
χρυσάνθεμα γεμάτη θα ‘χω
να τα σκορπώ,
χωρίς την ικεσία της ευγνωμοσύνης,
να τα δωρίζω
σε σπίτια δίχως κήπους,
να τα πετώ ψηλά στον ουρανό,
βροχή να γίνονται,
για να ‘χουν όλοι
ένα χρυσάνθεμο μονάχο
έξω από των παραθυριών τα κάγκελα

“ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΜΑΣ…”
Νίκος Δημογκότσης

ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΜΑΣ…/
Μην φωνασκείτε, υπάλληλοι εργάτες/αγρότες οικοκυρές/ και σεις, οι λοιπές συμπαθείς τάξεις,/
των μικρομαγαζατόρων των νομικών/
των ενστόλων των οπλισμένων…./
Εμείς, για σας αγωνιζόμαστε/
και στήνουμε αυτοκρατορίες/
και διεξαγάγουμε πολέμους/
και αναδιατάσουμε σύνορα,/
για να έχετε όσοι επιζήσετε, /
ένα πιάτο φαϊ και μισό κεραμίδι,/
πάνω από το κεφάλι σας,/
κι έναν ευήλιο τάφο,/
όταν χαιρετίσετε τούτο τον μάταιο κόσμο…./ Δια τούτο /,
φτάνει πια! έλεος ! με τις εργατικές πρωτομαγιές!/
Εμείς και οι υποτακτικοί μας Πολιτικοί,/
για σας πασχίζουμε. για σας αγωνιούμε…/ Έλεος…καταλάβετε μας και τελειώστε με την 1η Μάη/
κι αγωνιστείτε κι εσείς μαζί μας…/
Ταπεινά, οι αγαπημένοι σας Εκμεταλευτές !…

“Ποιητής δεν είναι ο εμπνευσμένος αλλά εκείνος που εμπνέει” Πωλ Ελυάρ Η ποιητική έμπνευση γεννιέται από την σκέψη, τον στοχασμό και την φαντασία. Αλλά και από οτιδήποτε μπορεί να διεγείρει τον ποιητή και να τον οδηγήσει στην αποτύπωση ή και την περιγραφή. Είναι μια πνοή που κάνει τον λόγο να ανασαίνει στο δικό της ρυθμό. […]

Ξημέρωσε μια καινούρια μέρα οι άδειοι δρόμοι καλούνται να γεμίσουν ξανά… Τοσο καιρό είχαν ξεχάσει αυτά που ήξεραν και η φύση μεγάλωνε τα εδάφοι τις, έφτασε όμως η μέρα που ο κόσμος θα αρχίσει να κυκλοφορεί και το πιθανότερο θα είναι σκυφτός και φοβισμένος. Θα κοιτάει το διπλανό του με καχυποψία μήπως τυχόν είναι φορέας… Ή μήπως ο ίδιος είναι και θα πάει να τα μεταδώσει σπίτι του… Φόβος… Αγνός και καθαρός φόβος… Άλλες σκέψεις είναι ότι όλος αυτός ο φόβος κάπου ήθελε να κατευθύνει όχι γιατί ήταν τέλειος αδικαιολόγητος… Αλλά δείχνει έναν διαφορετικό δρόμο… Και οι άδειοι δρόμοι ζητούν κάτι διαφορετικό από αυτά που μάθανε… Αυτά που μάθανε σαν κανόνα για τον άνθρωπο… Γιατί οι δρόμοι ξέρουν είναι σοφοί, φτιάχτηκαν να ενώνουν και να μικραίνουν καταστάσεις… Άλλοι πάλι φτιάχτηκαν γιατί έπρεπε να φάνε οι εργολάβοι, οι μηχανικοί οι δημαρχοι, υπουργοί και κλητήρες και ένα μαύρο σαν Πίσα ψωμί ο φτωχός εργάτης που παρακαλάει για το τίμιο και άγιο μεροκάματο… Αυτόν ντε που του φορτώνουν κάθε μέρα όλα τα άδικα του κόσμου… Όμως ρωτούν οι δρόμοι και απάντηση δεν παίρνουν, τι πατημασιές θα βαδίσουν τούτη τη φορά; Τι κόσμος; Θα κοιτάνε πάλι να βγάλουν ο ένας το μάτι του άλλου, θα περνάνε τους κανόνες γιατί “βιάζονται” γιατί ο δρόμος τους ανήκει; Γιατί τους συνοδεύουν και αμαλαχι καθαρίζουν για πάρτυ τους;;;; Όλοι αυτοί που γυρεύουν αγάπη και βλάπτουν κάθε μέρα γιατί όταν τους χτύπησαν την πόρτα για αγάπη (παντού εκτός από τη δική τους καρδιά…) Όλοι δαυτοι που τελικά δεν πήραν αγάπη, αλλά βάλανε μια πουτανα λέξη άλλη στη θέση τής… Εξουσία, κύρος, ανώτερη φυλή, κατώτερη στύση, άδεια εκσπερμάτιση όλοι δαυτοι οι μπερδεμένοι που γύρισαν να δώσουν ένα χέρι μόνο όταν είχαν να πάρουν η να βάλουν σε τσέπη αλλού… Όλοι δαυτοι οι λίγοι που τελικά κυβερνάνε και σου προσέχουν τη διατροφή σου… Αυτοί οι δρόμοι περιμένουν αιώνες τώρα να δουν ανθρώπους… Τους το τάξε ένας θεός που πέθανε για την αγάπη, θα έρθει η ώρα τους είπε που θα έρθουν οι άνθρωποι φωτεινοί, δεν θα χουν ανάγκη το χρήμα, δεν θα χουν ανάγκη την εξουσία, θα αγαπάνε και θα σας γεμίζουν φως και θα νε μέρα μεσημέρι… Θα έρθουν αυτοί οι άνθρωποι που δε θα με έχουν ανάγκη, αλλά θα με αγαπάνε, και θα αγαπάνε και τον εαυτό τους και όποιον έμψυχο βλέπουν ολόγυρα τους…
Και οι δρόμοι περιμένουν καρτερικά, αυτούς τους μεσσίες που τους έταξε ο Θεός, τους ανθρώπους που δε θα είναι τέλειοι αλλά θα λάμπουν και θα αγαπούν το δίπλα τους, για να τους μικρύνουν τις αποστάσεις και να τους μεγαλώσουν τις ανάσες… Ανάσες ικανές να φτιάξουν έναν αλλιωτικο ντουνιά…

Για όσους φίλους δεν πρόλαβα να τη δουν μπορούν να τη δουν από το παρακάτω σύνδεσμο: https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=3776352785740467&id=1962962963919663&fs=5&focus_composer=0

Σήμερα, θα γνωρίσουμε μια γυναίκα με ιδιαίτερα δυναμική παρουσία στον χώρο του πνεύματος , της μουσικής , των εικαστικών. Αθόρυβη, χαμηλών τόνων, μια ήρεμη δύναμη. Όλες οι ιδιότητες της δεν αντιφάσκουν αλλά έχουν μια κοινή συνισταμένη … την φλόγα της δημιουργίας . Εκείνη την γεμάτη γνώση και ταλέντο εξωτερίκευση που δεν ησυχάζει, αλλά εξελίσσεται συνεχώς. […]

Φίλησα φως ζωής ανάσταση. Στάλαξες έρωτα πνοής ανάταση. Τα πορφυρά σου χείλη μου ‘μάθαν μυστικό. Φίλησα μάτια ψυχής ενόραση. Στάλαξες δάκρυα πηγής απόδραση. Τα πράσινά σου μάτια μου ‘δώσαν θησαυρό. Φίλησα θέρος της γης ανάπλαση. Στάλαξες έρωτα ζωής παράταση. Τα ευωδιαστά σου άνθη μου ‘γίναν φυλαχτό. Έλενα Πίνη

Ξημερωνει. Τα περιστέρια νότες πενταγραμμου καθισμένα στα καλώδια της ΔΕΗ ξεχύνονται στον ουρανο. Η μουσική ξεκιναει. Η μέρα αρχίζει.

Έχω …μια σκάλα με γλάστρες μπουγαρίνι περήφανο το πρώτο & το ύστερο σκαλί Έχω …το κάθε σούρουπο να μου θυμίζει της ζωής τις αναλαμπές πριν προλάβω να πλήξω από τα μονότονα μοτίβα Έχω … το μαξιλάρι να συγκρατεί τα όνειρα της νύχτας πριν ο ήλιος της αυγής τ’ασπρίσει στο πρώτο φιλί του Έχω… ένα συρτάρι […]

Έλεγες πως θα ‘ρθεις, κι εγώ σε περίμενα στην πόρτα του στόματος μου … Μύριζε αγιόκλιμα και θυμάρι μαζί και σε ‘βλεπα να μαζεύεις τα άνθη και να πλέκεις στεφάνια τις ώρες… Η εποχή μαραινόταν μαζί με τα λουλουδια της και γινόταν όλο και πιο λίγη… Σε περίμενα… κι όσο περνούσαν οι ώρες τόσο πιο […]

Έγδερναν οι λέξεις του μυαλού μου τη σιωπή. Κι η βροχή το σώμα μου τρυπούσε. Δίψαγαν τα χείλη στο δικό σου το φιλί. Κάθε κύτταρό μου σε ζητούσε. Ήταν η αγάπη σου σκληρό ναρκωτικό. Κι είχα εθιστεί στην αγκαλιά σου. Κένταγε η μνήμη μισοφέγγαρα στη γη. Να πατάς γερά στα βήματα σου. Άνοιξε στα δύο […]

Γεωργία Δρακάκη Σταθμίστηκαν λοιπόν τα δικαιώματα. Θάνατος στον ιό. Θάνατος στην γάμπα της μικρής μπαλαρίνας. Θάνατος στο ενδέκατο φιλί των αγοριών του τρίτου εδράνου. (Μιλώ για ακυρωμένα ραντεβού, μιλώ για προδοσίες που δεν θα συμβούν,μιλώ για συνέργειες αναπνοών που δενσσσσς,λένε πάλι τις ειδήσεις) Κάτω από το μαόνι του γραφείου των αποφάσεων παιδιά που έκλαψαν γοερά […]

Με βήματα νωχελικα’ προβλέψεις, αστρολογικά μα και παιχνίδια τυχερά μας πλησιάζει. Έρχεται από το πουθενά πλοκάμια, πόδια δυνατά απλώνεται μέσ’ τη χαρά και μας τρομάζει. Λέει πως θα ζούμε νοερά χωρίς αγάπη στην καρδιά μας απειλεί με συμφορά κι όλο σαρκάζει. Αυτό το αύριο που έρχεται και μας ζυγω’νει με θάνατο χωρίς ελπίδα. Αυτό το […]

“Εγώ δεν είμαι ποιητής μα μπορώ να γίνω. Για ένα γέλιο, για ένα δάκρυ. Για ένα λουλούδι. Για μια ολόκληρη Άνοιξη. Για μια αγάπη, για ένα ξαφνικό έρωτα. Για το Παιδί Γης. Για μια ανατολή, για ένα ηλιοβασίλεμα. Για μια γαλάζια θάλασσα Για μια Πατρίδα Για μια Επανάσταση Για ότι χτίζει ένα όνειρο για ότι […]

Μιλήσαμε για τα πάντα . Το μόνο που δεν μπορέσαμε να περιγράψουμε ήταν το χάδι … Αλήθεια πως μπορείς να το πεις με λόγια , χωρίς να αγγίξεις τη σάρκα της ? Παναγιώτα Αντωνακοπούλου

Ασημοφέγγαρό μου , εσύ που βγαίνεις τη νυχτιά κι ομορφαίνεις την πλάση ! Θαρρείς φιλάς τη θάλασσα κι εκεί στ’ακροθαλάσσι, μορφή σου δίνει ο ποιητής κι η Θάλασσα γυναίκα ! Αντάρα κι άνεμος ευθύς η αγάπη κι ο έρωτάς σας , καρπός σας και στολίδι σας γεννιέται η Ασημένια ! Όρια κοπέλα και τρανή όμοια […]

Βαλέριος Νατσκέμπια « El Mar» Θάλασσα εσύ, μαγευτική… Απέραντη, βαθιά μπλε… Τα βλέμματα όλα υπνωτίζεις… και τις ψυχές μας όλες καθρεφτίζεις… Έρωτας είσαι βαθύς… Φόντο σου, τα κύματα… Που τρυφερά φλερτάρουν… Αισθησιακά χορεύουν, τον χορό της τρικυμίας… Γοργόνες λικνίζονται στους ήχους σου… Παρασέρνουν τους πάντες σε ένα ρυθμό, γεμάτο πνοή… γεμάτο ζωή… Θάλασσα εσύ, με […]

Πολλές φορές η έμπνευση πυροδοτείται από την συνεχή πρόσληψη των αισθητηριακών δονήσεων. Έρχεται ξαφνικά με ύψιστη φόρτιση των εσωτερικών μας κραδασμών. Είναι σαν την Φθινοπωρινή καταιγίδα που μας βρίσκει στον δρόμο. Αναπόφευκτα, τίποτα και κανείς, δεν μπορεί να σταματήσει τον παλμό , τον ρυθμό της δημιουργίας. Είναι μια ακαριαία συγκίνηση του ποιητή. Με την εξωτερίκευση […]

Θα χρειαζόταν πολύ περισσότερο από μία απλή αναφορά στο θέμα του Έρωτα στην Ποίηση, αλλά θα αρκεστω’ σε λίγες γραμμές. Πρόκειται για μια “μυστικιστική” σχέση αφού παράγει συγκινησιακή ένταση.Το ερωτικό βίωμα εκφράζεται μέσω της ποίησης άλλοτε ν “εκστατική απώλεια” του Εαυτού μέσα στον Άλλον ( “Μόνο γιατί σ’ αγάπησα” Μαρία Πολυδούρη ή σαν “θεία συνουσία” […]

“Η ζωή είναι ένα δεινό που αξίζει να το απολαμβάνεις” Fernando Pessoa Από τα βάθη της Μεσοποταμίας ο Λαμεχ, ίσως ο πρώτος ποιητής που εμφανίζεται ιστορικά, μέχρι τα έπη του Ομήρου της πρώιμης ελληνικής ποίησης, το θέμα που επικρατεί στον ποιητικό λόγο, είναι η ίδια η ζωή.Τα ποιήματα αυτά μιλούν για τα πάθη των ανθρώπων, […]

Η ΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ Είναι μια σπάνια συγκυρία στη ζωή μας, η έκφραση μέσω της ποίησης.Θα μπορούσε να θεωρηθεί και μία εξωτερίκευση των συναισθημάτων μας ή ακόμα και ένας τρόπος επικοινωνίας με τον κόσμο που μας περιβάλλει. Γιατί ποιος άλλος λόγος θα μπορούσε να ωθήσει τον δημιουργό – ποιητή να μιλήσει ανοικτά για το […]

ΒΓΗΚΑ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΣΟΥ Βγήκα στον κήπο σου, έκοψα ένα ρόδο. Έβγαλα τ’ αγκάθια, χάιδεψα κορμί. Φίλησα τα φύλλα, πότισα μ’ αγάπη. Σκούπισα το δάκρυ, έκλεισα πληγή. Βγήκα στον κήπο σου, στράγγισα το φόβο. Φίμωσα το στόμα, “πρέπει” να μη βγει. Γέννησα τα άστρα, κέντησα φεγγάρι. Άφησα στη νύχτα, ήχος ν’ ακουστεί. Βγήκα στον κήπο […]

Συνέντευξη του σπουδαίου Ηλία Λογοθέτη και τη Μαρία Ζάχαρη από την Αγαθή Ρεβύθη που δημοσιεύεται στο myeptanisa.gr λίγο πριν την πρεμιέρα της ταινίας Ciao Italia στις 13/2 στους Ελληνικούς κινηματογράφους https://myeptanisa.gr/πολιτισμός/κινηματογραφοσ/item/2229-«ciao-italia»-η-νέα-ταινία-που-θα-συζητηθεί,-πρεμιέρα-στις-13-2-ηλίας-λογοθέτης,-μαρία-ζαχάρη?fbclid=IwAR0Wdoptt05d_Q24MwYGwmkn_gPGkFNT6BD0N7lnpO3y38ZREFnoVqzNC0k

Στις 16/2/2020 η παρουσίαση της Αγγελικής Αγγελοπούλου στο Brasserie Omirou, Ομήρου 2 στη Νέα Σμύρνη στις 6:30μμ Μετά την επιτυχημένη 1η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής “Βανίλια Υποβρύχιο” ήρθε η ώρα για τη 2η παρουσίαση – γνωριμία με τη ποιήτρια Αγγελική Αγγελοπούλου ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ 2ης ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ: Μάικ Τζαμαλής: εκδότης flisvos publics, συγγραφέας, εικαστικός. Αμαρυλλίς Ξενάκη : συντονίστρια […]

Η έκθεση εγκαινιάζεται την Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2020, στις 19:30, στις Γκαλερί της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης (Μασσαλίας 22, Αθήνα) και θα διαρκέσει μέχρι και το Σάββατο 1η Φεβρουαρίου. Ομαδική έκθεση σύγχρονων εικαστικών Tο Hellenic American College / Hellenic American University και η Ελληνοαμερικανική Ένωση παρουσιάζουν την ομαδική εικαστική έκθεση «Στο Ατελιέ» σε επιμέλεια της κριτικού τέχνης […]

Χαϊδεύει ο ήλιος τις κορφές να αναδυθεί στον ουρανό το φως. Η πάχνη λιώνει στα τρυφερά φύλλα. Η θάλασσα πτυχωνει το κορμί της, πριν την καταιγίδα. Τα σύννεφα παγώνουν τον καιρό με τις ανάσες τους. Στο τέλος του χρόνου, το ξύπνημα, μοιάζει με τρυφερό άγγιγμα σπλαχνικού πάγου… Α.Α.

Για 4η συνεχόμενη χρονιά στο θέατρο Αλκμήνη μια ξεχωριστή παράσταση του Χρήστου Λιακόπουλου που σίγουρα θα βρεις σημεία να ταυτιστείς, θα το καταλάβετε και από το παραπάνω βίντεο!!!!!

Το Σάββατο στις 28 Δεκεμβρίου στις 20:30 θα έχουμε τη χαρά και την τύχη να απολαύσουμε τον Δημήτρη Καλογερά στο ζεστό , φιλόξενο Αλεξάνδρεια πολυχώρος τέχνης. Ο Δημήτρης Καλογεράς είναι ένας αξιόλογος μουσικός με φοβερή τεχνική, σπουδές, ταλέντο, ανθρωπιά, ευγένεια ψυχής, καθαρότητα, ήθος, ταπεινότητα, πνευματικότητα και ακούραστη καθημερινή μελέτη χρόνων πέραν φαντασίας και αυτό είναι […]

Το Σάββατο 21 Δεκεμβρίου στον Πολυχώρο ΑΣΤΡA ,στο Θέατρο Βράχων Μελίνα Μερκούρη και Άννα Συνοδινού στις 9 το βράδυ!!Θα υπάρχει ποτό και φαγητό σε χαμηλές τιμές και τα έσοδα θα πάνε στις άπορες οικογένειες που συντηρεί  το Δίκτυο Αλληλεγγύης του Βύρωνα!Θα είναι μια βραδιά γεμάτη κέφι, τραγούδι και χορό και προπαντός για καλό σκοπό!Χορηγός επικοινωνίας […]

Οι Ωδηπόροι , είναι ένα μουσικό σχήμα που δημιουργήθηκε από τον διεθνούς φήμης μαέστρο Δημήτρη Πολυχρόνη – κιθάρα και τραγούδι και αποτελούνται από την Ντόρα Μάλλιαρη – τραγούδι, τον Γιώργο Παπουτσά – τραγούδι και τον Νίκο Ιωαννίδη – πλήκτρα και τραγούδι! Τις δημόσιες σχέσεις των Ωδηπόρων έχει αναλάβει η Αμαρυλλίς Ξενάκη!Κοινός γνώμονας όλης της παρέας […]

ΦΑΝΤΑΣΙΑ (από τή συλλογή ΟΥΛΑΛΟΥΜ) Νά ναι σά νά μάς σπρώχνει ένας αέρας μαζί πρός έναν δρόμο φιδωτό πού σβεί στά χάη, καί σένα τού καπέλου σου πλατειά καί φανταιζί κάποια κορδέλα του, τρελά νά χαιρετάει. Και νάν’ σάν κάτι νά μού λές, κάτι ωραίο κοντά γι’ άστρα, τή ζώνη πού πηδάν των νύχτιων φόντων, […]

ΧΡΗΣΤΟΣ ΔΕΛΗΣ «Το πάθος του για τις Εικαστικές τέχνες , η επιμονή και η εργατικότητα του, τον οδήγησαν στην επιτυχία» Ο Χρήστος Δελής είναι ένας Καλλιτέχνης σχεδόν αυτοδίδακτος, μα γεννημένος για να υπηρετήσει με πάθος τις Εικαστικές τέχνες, διαρκώς ανήσυχος, με όλο και περισσότερη θέληση και τόλμη για ό,τι νέο βάλει σαν στόχο , πάντα […]

ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ Ας… Σε τούτο το μεταξύ, ας πούμε με τις λέξεις, ας παίζουμε της ομιλίας το θείο παιγνίδι ανύποπτοι ποιητές που κλέψανε το μυστικό να βλέπουνε και ν’ ακούνε, ν’ αγγίζουνε και να γνωρίζουνε τα πράγματα, την εικόνα του Κόσμου ξαναπλάθοντας μ’ αστραφτερές λέξεις ας παίζουμε καθώς παιδιά μ’ αθώα χοχλάδια που ξεβράστηκαν στ’ ακροθαλάσσι […]

Η Αγάθη Ρεβύθη μας προτείνει 10 ξεχωριστές παραστάσεις που τρέχουν αυτή τη περίοδο 10 Έργα – Δώρο 10 διπλές προσκλήσεις για τους αναγνώστες (ο διαγωνισμός θα ξεκινήσει από την ερχόμενη εβδομάδα) Επιλέξαμε για σας 10 Θεατρικά Έργα που άνοιξαν αυλαία και σας περιμένουν … «Οι φάλαινες του Αυγούστου»: Ένας ύμνος στη ζωή και στην ανθρώπινη αλληλεγγύη […]

Το έργο διαδραματίζεται σε ένα μεσοαστικό περιβάλλον στα προάστεια του Λονδίνου. Κύριοι πρωταγωνιστές είναι ο Ρίτσαρντ και η Σάρα, που καθημερινά μιλούν με απόλυτη φυσικότητα για τις εξωσυζυγικές τους σχέσεις, μέχρι να αποδειχθεί, ότι δεν έχουν παρεισφρύσει τρίτα πρόσωπα στο γάμο τους και οι υποτιθέμενοι εραστές τους είναι πλασματικοί χαρακτήρες, ρόλοι τους οποίους υποδύονται οι […]

Αύριο Παρασκευή 22/11 στις 9:00μμ Δείτε περισσότερα από το προηγούμενο άρθρο και κύριος φροντίστε να δείτε τη παράσταση.

Έρχεται η “Φτερωτή Ποδηλατούλα” την Κυριακή 24 Νοεμβρίου στο Δημαρχείο Φυλής Νίκος Λιάκος Πολύτιμη διαδραστική βιβλιοπαρουσίαση κατά του παιδικού εθισμού στο διαδίκτυοΤην Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2019 στις 11:30 π.μ. σας προσκαλούμε γονείς και παιδιά στο Δημαρχείο Φυλής “Νικόλαος Λιάκος” σε μια ξεχωριστή, διαδραστική βιβλιοπαρουσίαση του παραμυθιού της αγαπημένης Λίας Λάππα με τίτλο “Η Φτερωτή Ποδηλατούλα”, […]

Η φωτιά στο τζάκι δυνάμωνε καθώς έκαιγε τα σωθικά από τα μεγάλα δρύινα κούτσουρα. Οι φλόγες τρεμόπαιζαν δώθε κείθε, σε ένα ατέρμονο παιχνίδι μεταξύ φανταστικού και πραγματικού, υπνωτίζοντας την ατμόσφαιρα, προετοιμάζοντας την… Κάποιες φορές έγλειφαν, με πλέρια δόση ικανοποίησης, τα εξωτερικά κεραμικά τοιχώματα, επιχειρώντας επίμονα να δραπετεύσουν στο ευρύχωρο σαλόνι. Η Ερριέτα και ο Δημήτρης […]

Απ΄άκρη σ’ άκρη φούντωσε για τα καλά ο καιρός. Δεν έμεινε παρά μία χαραμάδα ελπίδας, γι΄αυτούς που ψάχνουν στα σκουπίδια, αξίες και ιδανικά, γι’ αυτούς που φύτεψαν μια σφαίρα στη συνείδηση και αναχώρησαν. Κι όσοι μετρούν τον χρόνο, γυρνώντας την πλάτη στο “αύριο”, βουλιάζουν στα λασπόνερα της μνήμης, αγρίμια πεινασμένα που λιμοκτονούν, για δόξα, αξιώματα […]

Όλα λάθος… Τα βλέμματα που συναντήθηκαν φευγαλέα Και οι ζωές που μπλέχτηκαν τυχαία Σαν τον κισσό που σκαρφαλώνει στο μπαλκόνι και ερωτεύεται το όμορφο χελιδόνι Όταν ο ήλιος θα πάει να κοιμηθεί με την μορφή σου που το δείλι θα χαθεί Θα μείνω εδώ, την Ζωή να καταριεμαι γιατί δεν μου έμαθε πως να αποτραβιεμαι […]

Η Σταύρωση του Πέτρου, του Μιχαήλ- Αγγέλου. Μια σπουδή στην αντίδραση του ανθρώπου στο ενδεχόμενο του θανάτου.

Να ξέρετε τους πρόλαβα στο Τσακ… Λίγο έλειψε να δούμε ξύλο… Θα καταλάβετε στο βίντεο τι σας λέω Μιλήσαμε με τη Μέμη Αναστασοπούλου και τον Νίκο Σιναρέλλη για την επερχόμενη παράσταση “ο Εραστής” του Χάρολντ Πίντερ στο θέατρο “Λύχνος”

ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ (1963) Στον κυκεώνα των πολεμικών συγκρούσεων στην περιοχή της Συρίας, το έργο του Δημήτρη Χριστοδούλου, Τα Όπλα του Αχιλλέα, είναι πιο επίκαιρο από ποτέ, καθώςαπογυμνώνει τα ηθικά ελατήρια που ωθούν τις ισχυρές χώρες σε επεκτατικούς πολέμουςκαι τα οικονομικά κίνητρα των κρατών που τις τροφοδοτούν με πολεμοφόδια, μέσα απόμια παρώδηση του πιο γνωστού ίσως επεισοδίου του Τρωϊκού Κύκλου, που τροφοδότησεακόμη και τη δημιουργική φαντασία του Σοφοκλή

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΉΣ ΜΕ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ : “ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΔΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ” ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΡΕΠΑΝΗ 7 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2019, ΠΕΜΠΤΗ, 6.30μμ με 8.30μμ

«Δούλες» του Ζαν Ζενέ στο Θέατρο Τέχνης F.W Hegel: «Ο ρόλος του κυρίου είναι μία κούφια έννοια χωρίς ένα σκλάβο να δίνει νόημα στο ρόλο του».

Η Βάσω Ιορδάνου Κοσμίδου μας μιλάει λίγο πριν τη παρουσίαση του βιβλίου της “Άτιτλα Μικρά δεύτερος κύκλος“, μια παρουσίαση που θα λάβει χώρο στο δημαρχείο Καισαριανής Βρυούλων 125 και Φιλαδέλφειας την Τετάρτη 6 Νοεμβρίου και ώρα 7:00μμ  

Το Σάββατο 2 Νοεμβρίου στη Δημοτική βιβλιοθήκη Λουτρακίου και ώρα 18.00 η βραβευμένη συγγραφέας Στέλλα Αρβανίτη παρουσιάζει τα βιβλία της. Την εκδήλωση θα συνοδεύουν οι Θάνος Θεοδωρόπουλος (πλήκτρα), Ιωάννα Χρυσανθοπούλου (φωνή) Είσοδος Ελεύθερη Η εκδήλωση στο facebook: https://www.facebook.com/events/527347008095489/?acontext=%7B%22ref%22%3A%2222%22%2C%22feed_story_type%22%3A%2222%22%2C%22action_history%22%3A%22%5B%7B%5C%22surface%5C%22%3A%5C%22timeline%5C%22%2C%5C%22mechanism%5C%22%3A%5C%22main_list%5C%22%2C%5C%22extra_data%5C%22%3A%5B%5D%7D%5D%22%7D  

Η Έλενα Πίνη συνομιλεί με τη Σύλβια Πλαθ   ΣΥΛΒΙΑ ΠΛΑΘ ΛΕΞΕΙΣ Πελεκούν Μετά τον χτύπο τους το ξύλο αντηχεί, και η ηχώ! Ηχώ ταξιδεύοντας από το κέντρο σαν άλογα. Οι χυμοί. Αναβλύζουν σαν δάκρυα, Σαν το Νερό που παλεύει. Να συναρμολογήσει το κάτοπτρό του Πάνω στον βράχο Που στάζει και γίνεται, λευκό καύκαλο, φαγωμένο από […]

Ένα δώρο Θυμίσου ποιος σε πήρε απ’ το χέρι και σε σεργιάνισε στις γειτονιές του φεγγαριού… Ποιός έκλαψε με τον πόνο σου κι έπλυνε τις πληγές σου με αγάπη και υπομονή.. Ποιός μαλάκωνε τον χρόνο να μην χτυπήσει σκληρά την καρδιά σου να μην σαλέψει τα λογικά σου να σε προσμένει στις χαρές σου να […]

Το κρυφτό Σου ‘ μάθαν το παιχνίδι από παιδί Να βάζεις κάποιον να φυλάει και να κρύβεσαι Εάν τον βρεις, παίρνεις τη θέση του εσύ, αλλιώς θα χάνεις, θα γκρινιάζεις και θα θίγεσαι… Μεγάλωσες μα δεν ξεχνάς την τακτική Τα μάτια κλείνεις, λες πως δεν κατάλαβες Η στάση σου σε όλα “φιλική” Μα είναι το […]

Παναγία ή Η Παναγία, η Αγία Αννα και ο Χριστός. Ένας ύμνος της μητρότητας. Leonardo Da Vinci (1501-1507). Λούβρο Στον πίνακα απεικονίζεται η Παρθένος Μαρία καθιστή σε λοξή στάση στα γόνατα της μητέρας της, Αγίας Αννας, η οποία παρακολουθεί τη σκηνή που εστιάζει στην ιδιαίτερη σχέσης μητέρας- παιδιού, με την Παναγία σκυμμένη και γελαστή και […]

Πανσέληνος Παίζει τ’ ολόγιομο φεγγάρι με τις καρδιάς μου τις χορδές κάποιες στιγμές φωνάζει “φύγε” κάποτε “ζήτα μου ο,τι θες”. Σκληρό δοξάρι τ’ άγγιγμα σου η ανάσα σου πικρό νερό Αυτή η σιωπή σου με θυμώνει καρφώνει σκέψεις στο μυαλό. Μοιάζει να λείπεις, να φοβάσαι το “δέσιμο του φεγγαριού” και το χαμόγελο της νύχτας δρόμος […]

Η Έλενα Πίνη συνομιλεί με την Έμιλι Ελίζαμπεθ Ντίκινσον   ΕΜΙΛΙ ΕΛΙΖΑΜΠΕΘ ΝΤΙΚΙΝΣΟΝ Δεν είναι η Πτώση Πράξη μιας στιγμής Μια οριστική διακοπή Οι τρόποι της Ερείπωσης Είναι Φθορές οργανωμένες- Ιστός Αράχνης, πρώτα, στην Ψυχή Μια Στρώση Σκόνης ελαφριά Σαράκι που τρυπά τον Άξονα Μες στο Στοιχειό η σκουριά Επίσημη η Κατάρρευση – δουλειά Διαβόλου […]

Συνομιλία της Έλενας Πίνη με τη Λούλα Αναγνωστάκη ΛΟΥΛΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ « Αύγουστος… ήλιος στη παραλία… Φεύγουν τα πλοία… σ’ άλλα νησιά… Φεύγουν οι φίλοι… φεύγουν τα πλοία… Μια ησυχία στην ερημιά… Χάθηκα… χάθηκα μες στη ζωή μου… Χάθηκες… χάθηκες μες στη βροχή… Σβήσανε τα φώτα στην παραλία… Ήρθ’ ο Σεπτέμβρης… ηρθ’ η βροχή… Φεύγαν οι […]

ΓΑΛΗΝΗ Στο ακρογιάλι φτάνει ήρεμα το κύμα. Διαδοχικές υδάτινες πτυχώσεις με ρυθμο, μουσκευουν την άμμο της ραστωνης, του καλοκαιρινού φιλιού, των ανέμελων διακοπών. Το γαλάζιο εκκλησάκι εποπτεύει την ηρεμία της στιγμής, με κατάνυξη, άρωμα πασχαλιάς και ψαλμωδίες. Το βλέμμα μου ζωγραφίζει το άπειρο, με έμπνευση στιχουργού λυρικού σονετου, σε πεντάγραμμο που χορεύουν γιασεμια και κρίνα. […]

Τ’ αγέρι του Αυγούστου Το δυνατό νυκτερινό αυγουστιάτικο αεράκι ραπίζει ελαφρά τα μάγουλα, δίχως σταματημό. Μα εγώ χαϊδεύω νοσταλγικά τις χορδές. Η καταφυγή μου μέσα από τη θέλξη, τη σαγήνη, το επιμελώδημα της μοναχικής μου κιθάρας σε ρυθμούς εντροπικούς. Κάθε νότα, κάθε ακόρντο, κάθε παύση, στιγμές μέσα σε στιγμές, ατελείωτες ψηφίδες του φαντασιακού νοός στο […]

Το φεγγάρι της Ανατολής The eastern moon Τρέχει μαζί με τον Ευφράτη Λικνιζεται με τον Σιμουν ‘Οσοι με δέος το κοιτούν Ανέβηκαν σε ένα άτι Και με τα μάτια της ψυχής Βρίσκουν εκείνο που ζητούν. Μπαχαρια από τις Ινδίες Απάτητες βουνοκορφές Και ιστορίες απατηλές Που όλο μιλούν για μιαν αγάπη. Στην Βαβυλώνα, στο Θιβέτ και […]

2019 βήματα Του δρόμου την αρχή, “αφετηρία” την λένε οι πολλοί, μα έχει σημασία όταν βρεθείς εκεί να κάνεις τη σωστή “επιλογή”, αυτό έχει ουσία. Κι όχι ν’ ακολουθήσεις τους “πολλούς”, τους “καταναλωτές”, τους “ουραγους” που βιάζονται με αφέλεια να περπατήσουν, να δρεψουν μ’ ευκολία, να πατήσουν “επί πτωμάτων” και “περιττωμάτων”, χωρίς αιδώ, τα πάντα […]

Ο Νίκος Δημογκότσης στο Filoxeniart μας μιλάει για την ποίηση του, λίγο πριν την επικείμενη εκδήλωση του στην αίθουσα της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών στις 12/10/2019 και ωρα 7:00μμ  

Οι εκδόσεις Floisvos Publics και ο ποιητής ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΓΚΟΤΣΗΣ σας περιμένουν στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής «Κόκκινη Σταγόνα», που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο,12 Οκτωβρίου στις 7 μ.μ. στον ιστορικό χώρο της Αίθουσας Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, Γεωρ. Γενναδίου 8, στην Αθήνα.

  Φθινόπωρο Είναι, λένε, οι στιγμές του Φθινοπώρου Μελωμένες με αναμνήσεις και φιλιά Κάτι αλλάζει , σαν την ρότα οδοιπόρου που ξεστρατησε και πίσω δεν γυρνά. Στα παγκάκια αλητευει η ηρεμία Στο ακρογιάλι ημερευει ο καιρός Έχουν κλείσει όλα τα μπάρ στην παραλία Και οι ξαπλώστρες ξεκουράζονται στο φώς. Περπατώ κι αναπολώ το καλοκαίρι. Άλλη […]

Οι παρείσακτοι Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν όπως οι τυφλοπόντικες μέσα σε λαγούμια κ τρύπες. Που δεν αντέχουν να αντικρίζουν το φώς,την λάμψη της αλήθειας. Γυρνούν στις όχθες της ζωής με αλυσίδες στα πόδια και φράχτες σιδερένιους στη καρδιά. Η αβρότητα δεν τους αγγίζει. Το να επιβάλλονται, τους ηδονιζει. Η ίδια η ύπαρξη τους, με συγκλονίζει […]

Την Παρασκευή 21 Ιουνίου 2019 στο Σπίτι της Κύπρου πραγματοποιήθηκε η τελετή απονομής των βραβείων για τον 9ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό 2018 και τον 4ο Παγκόσμιο Καλλιτεχνικό Διαγωνισμό 2018, που διοργανώθηκε από τον Ελληνικό Πολιτιστικό Όμιλο Κυπρίων (Ε.Π.Ο.Κ.). Είχαν την τιμή να βραβευθούν μεγάλοι, ευρέως αναγνωρισμένοι συγγραφείς, ποιητές και ζωγράφοι, αλλά και νεότεροι στο συγγραφικό […]

ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΝΤΙΟ Δεν ξέρω ν’ αποχαιρετώ. Ψέμα. Ξέρω. Μα δεν θέλω.

ΣΕ ΑΓΑΠΟΥΣΑ Σε αγαπούσα. Ίσως η αγάπη δεν έσβησε ακόμα στην ψυχή, Μα, ας μη σ’ αναστατώνει πια ο έρωτάς μου. Δεν θέλω θλίψη να σου δώσω περιττή. … Σε αγαπούσα σιωπηλά, χωρίς ελπίδα βασανισμένος από ζήλεια και ντροπή. Σε αγαπούσα τρυφερά κι αληθινά τόσο που εύχομαι κι ο άλλος έτσι να σ’ αγαπά. Αλεξάντερ […]

ΥΦΑΙΝΕΙ Η ΛΗΣΜΟΝΙΑ Με κόκκινη κλωστή υφαίνω ολημερίς το πουκάμισο εκείνο, που δώρο δικό σου μοναδικό το προορίζω. Μα μόλις πέφτει το σκοτάδι, οι κόμποι της κλωστής σπάνε, και μένει μοναχά ένα ρετάλι πολυκαιριασμένο. Και πάλι ξυπνάω το πρωί. Και μαζί μου ξυπνάει Εκείνη. Μην αναρωτιέσαι ποια; Η Λησμονιά. Έχει πρόσωπο, σώμα, μάτια και χέρια. […]

ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΚΑΙ Η ΕΚΔΙΩΞΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ (ΜΙΧΑΗΛ-ΑΓΓΕΛΟΣ) 1509 (Νωπογραφία 280 επί 570εκ)

ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΘΑΜΜΕΝΗ Ένα κορίτσι κι ένα αγόρι. Μια Τετάρτη κάποιου Ιούνη. Πάει καιρός πολύς. Ίσως να ήταν και Πέμπτη. Δυο παιδιά λοιπόν. Μια Πέμπτη εκείνου του Ιούνη. Μοιάζει σα να ‘ταν χθες. Έθαψαν στην άμμο την επιθυμία τους. Δυο ζευγάρια χέρια. Μια μέρα του καλοκαιριού. Με τον Ήλιο μάρτυρά τους. Έκρυψαν σαν χρυσάφι το […]

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ Κι όσο μιλούσες, εγώ αποχαιρετούσα τα όνειρα σαν χελιδόνια. Μια πλατεία και στη μέση εμείς. Σαν αγάλματα τα σώματά μας. Λέξεις μισές φοβισμένες, μη με πληγώσουν. Κρύβονται πίσω από τα γκρίζα σύννεφα τ’ ουρανού. Κι όσο μιλούσα, εσύ αποχαιρετούσες εμένα με δάκρυα στεγνά. Βρεγμένες συνειδήσεις απ’ την ανοιξιάτικη μπόρα. Μια ομπρέλα κι από κάτω […]

ΤΟ ΑΛΑΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ Στην αλυκή των παιδικών μου χρόνων, άλλοτε βούταγα στο θαλασσινό νερό για να ξεδιψάσω απ’ την επιθυμία της ανακάλυψης, και άλλοτε βούταγα για να γιατρέψω τις ανοιχτές πληγές της κατάκτησης, που μοιάζανε τρόπαια στο κορμί. Στην αλυκή των νεανικών μου χρόνων, άλλοτε ζήταγα χαρά στη συντροφιά γνώριμων ή αγνώστων προσώπων, για […]

ΖΩΗ ΣΑΝ ΘΑΛΑΣΣΑ   Μια ηρεμεί και μια στενάζει, μια σου γελά και μια σπαράζει. Δάκρυα μπλε τα κύματά μου δένουν γερά τα θύματά μου. Στέκω μονάχη και παλεύω, αχ Οδυσσέα, σε γυρεύω.   Μια ηρεμεί και μια δικάζει, μια σιωπά και μια κραυγάζει. Γράμματα μπλε στα δίστιχά μου λένε, πονούν τα εσώψυχά μου. Θέλω […]

Ο άσαρκος- σαρκοβόρος έρωτας στον Ιππόλυτο του Ευριπίδη και στον Τελευταίο Πειρασμό του Νίκου Καζαντζάκη.

                                                       ΕΡΗΜΟ ΛΙΜΑΝΙ   Έρημο λιμάνι από καιρό, βάρκα καμιά δεν το ζυγώνει. Μάθανε λέει πως σ’ αυτό, χαρά κανείς δεν ανταμώνει.   Έρημο λιμάνι θολερό, δίχως ψαράδες στην […]

Ο Πάτροκλος Χατζηαλεξάνδρου μας μιλάει για τον Αρθούρο Ρεμπώ, τον «Ηγέτη της Σχολής της Παρακμής». http://www.peri-grafis.net/ergo.php?id=550&fbclid=IwAR2XNNpQ4cOoY69ccqvJX2YR7NjO6tKtpF7lPnQJax4wgdf-rWwLsvWk_5Y

Το ελληνιστικό μπαρόκ μέσα από τη Νίκη της Σαμοθράκης και του Σύμπλεγμα του Λαοκόοντα  

Το μανιχαϊστικό δίπολο, η κατάφαση και η άρνηση στη σκέψη του Νίκου Καζαντζάκη και άλλοι φιλοσοφικοί προβληματισμοί που αναδύονται στο έργο του. Ο θαυμασμός του για τον Ίωνα Δραγούμη. Μέρος Β´. Ένα κείμενο που έχει γράψει και αναδημοσιεύουμε ο Κώστας Τάταρης Οι δύο πόλοι στην σκέψη τού Νίκου Καζαντζάκη. Μέρος Β: Η υπέρβαση τους και […]

Ο Λύσιππος και το ευμετάβλητο της τύχης.

Συναντήσαμε την Ειρήνη Βαρβάρα Λαγουβάρδου και είχαμε μια όμορφη συνέντευξη στην αίθουσα της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Λίγο πριν την παρουσίαση της τελευταίας της ποιητικής συλλογής “Στα Μονοπάτια της Γενέθλιας Γης” περισσότερα στο βίντεο που ακολουθεί:  

ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΟ

Πραξιτέλης

ΤΥΦΛΟΜΥΓΑ Αγαπώ την τυφλόμυγα. Πάντα την αγαπούσα. Από παιδί. Μα δεν είμαι πια παιδί.

Το ιερό της Ελευσίνας γράφει ο Δημήτριος Ρωμανός

ΜΕ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ ΤΑ ΦΤΕΡΑ Φτερά λευκά – ολόλευκα – δίχως κηλίδες για να τα διαπερνάει το φως, σαν δώρο μιας ξεχωριστής Άνοιξης.

Το ιερό της Επιδαύρου.

«Οι Έλληνες στην κορυφή του Έβερεστ» στη Δροσιά  

Το Πατριωτικό Δράμα και η εποποιία του 1821 στην πρώτη περίοδο της θεατρικής δημιουργίας του μετεπαναστατικού ελλαδικού χώρου (1821-1862). Μορφολογικά Χαρακτηριστικά και Μοτίβα.

Το μανιχαϊστικό δίπολο,η κατάφαση και η άρνηση στη σκέψη του Νίκου Καζαντζάκη και άλλοι φιλοσοφικοί προβληματισμοί που αναδύονται στο έργο του. Ένα κείμενο που έχει γράψει και αναδημοσιεύουμε ο Κώστας Τάταρης Οι δύο πόλοι στην σκέψη τού Νίκου Καζαντζάκη και η υπέρβασή τους. Μέρος Α!  

Μάριο Μπενεντέτι – Ακόμη (Todavía) Εξακολουθώ να μην πιστεύω έρχεσαι δίπλα μου και η νύχτα είναι μια χούφτα αστεριών και ευθυμίας δακτύλων γεύσεις ακούω και βλέπω το πρόσωπό σου το μεγάλο σου διασκελισμό τα χέρια σου, και ακόμα ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι η επιστροφή σου έχει πολλά να κάνει με σένα και με […]

Εισαγωγή Τα ιερά στην Αρχαία Ελλάδα εξυπηρετούσαν την ανάγκη των αρχαίων Ελλήνων για επικοινωνία με το θείο. Συνήθως τα ίδρυαν με σκοπό να ευχαριστήσουν κάποιον θεό για την καθοριστική του συμβολή σε κάποια μάχη ή για τη σωτηρία της πόλης από κάποια επιδημία. Υπήρχαν και περιπτώσεις όπου την ίδρυσή τους την ζητούσε ο ίδιος θεός […]

ΨΙΘΥΡΙΣΕ ΤΟ Σ’ ΑΓΑΠΩ Ψιθύρισε το σ’ αγαπώ. Μη φοβάσαι. Δεν θα χαθεί. Θα τρυπώσει από τις γρίλιες να φωτίσει το σκοτεινό δωμάτιο. Θα πλαγιάσει στην παγωμένη πλευρά του κρεβατιού να την ζεστάνει. Και θα σε περιμένει να επιστρέψεις από τη δουλειά. Είναι αργά. Επιστρέφεις μόνος. Σέρνεις τα βήματά σου μέχρι το δωμάτιο φυλακή. Αντικρίζεις […]

Συναντήσαμε την Κατερίνα Γκατζόγια, είχαμε μια όμορφη συζήτηση γύρω από την διαδρομή της στο χώρο της υποκριτικής. Αφορμή στάθηκαν οι παραστάσεις του έργο “Άδεια παρένθεση”, ενώ μας αποκαλύπτει και κάποια από τα μελλοντικά της σχέδια!!!!    

Είδαμε την παράσταση “άδεια παρένθεση” και γράφουμε δύο λόγια για μια παράσταση που θα παιχτεί για ακόμα δύο παραστάσεις την προσεχή Τετάρτη 6/3 και Πέμπτη 7/3 με την προτροπή να μην τη χάσετε!!!!!

Ο Κανόνας που εισήγαγε ο Πολύκλειτος και η αποτύπωση του ηρωϊκού ιδεώδους στον Δορυφόρο και στον Διαδούμενο.  

Τις ώρες της αναμονής καμιά σκέψη δεν στέκει δίπλα σου. Κλείσε τα μάτια σου κι ας μην ανοίξουν! Αρκεί να τραγουδάς….. Σαν την πεταλούδα στο παράθυρό σου. Σαν το λουλούδι στον κήπο σου. Σαν την ελπίδα την ώρα που χαράζει….. Να τραγουδάς! Καμιά πόρτα δεν είναι ασήκωτη  όταν πίσω από την ευαισθησία της αδυναμίας  κρύβεται […]

Συνομιλία της Έλενας Πίνη με τη Μάγια – Μαρία Ρούσσου

Πρόκες γαμώτο οι ώρες σκουριάζουν στον τοίχο της εγκατάλειψης, μόνες… η βροχή που εισχωρεί από το ταβάνι στο ορφανό δωμάτιο ξεθωριάζει το χρώμα του μουντού τοίχου όπως το γράμμα, το κλεισμένο στο συρτάρι χρόνια. Ρούχα κουρέλια κουβέντες που ειπώθηκαν ντύνουν επαίτες που συχνάζουν κάτω από τις λάμπες των δρόμων δίνοντας λίγο φως στην σκοτεινιά τους, […]

ΚΙΤΡΙΝΗ ΣΦΑΙΡΑ Κίτρινη πόλη που βουλιάζεις. Πιάσ’ το πιστόλι, μη τρομάζεις. Πάτα σκανδάλη, μη δειλιάζεις. Στο δολοφόνο τώρα μοιάζεις. Κίτρινο δέρμα ζωγραφίζεις. Φτάνεις στο τέρμα και σφυρίζεις. Ρίχνεις το κέρμα και κερδίζεις. Θεό δικό σου διαολίζεις. Κίτρινη σφαίρα καρφωμένη. Πέφτει η μέρα ματωμένη. Μόνο φοβέρα τώρα μένει. Μες στον αγέρα κλειδωμένη. Κλείσε τα μάτια και […]

Το θρησκευτικό προσωπείο του Τριωδίου Θεοδώρου Ρόκα, Θεολόγου υπ. δρ. Ε.Κ.Π.Α.

Η Έλενα Πίνη “συνομιλεί” με την  Ελίζαμπεθ Μπάρετ Μπράουνινγκ

Κούρος. Μια ακροθιγής προσέγγιση της εξέλιξής του τύπου.

Η Έλενα Πίνη συνομιλεί με τον Τάκη Βαρβιτσιώτη

Ο τύπος της «Κόρης»

 Μέθα Ἂν κάποτε στὰ σκαλιὰ ἑνὸς παλατιοῦ, στὸ πράσινο γρασίδι μιᾶς τάφρου, στὴ μουντὴ μοναξιὰ τοῦ δωματίου σου, ξυπνήσεις ξεμέθυστος πιά, ῥώτα τὸν ἄνεμο, ῥώτα τὸ κύμα, τὸ πουλί, τὸ ῥολόι, κάθε τι ποὺ φεύγει, κάθε τι ποὺ στενάζει, κάθε τι ποὺ κυλάει, ποὺ τραγουδάει, ποὺ μιλάει· ῥώτα τί ὥρα εἶναι; Κι ὁ ἄνεμος, τὸ […]

Η συναυλία με τίτλο: “ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ” θα λάβει χώρα στον Πολυχώρο Δημαρχείου Παλαιού Φαλήρου στις 17\02 και ώρα 19.00 είσοδος ελεύθερη (Συνεισφορά σε τρόφιμα) στον Πολυχώρο Δημαρχείου Παλαιού Φαλήρου Τερψιχόρης 51 και Αρτέμιδος Παλαιό Φάληρο

ΑΠΛΩΘΗΚΕ ΤΟ ΧΙΟΝΙ (Μυρτιώτισσα) Απλώθηκε το χιόνι απαλά Και σκόρπισε τριγύρω τη γαλήνη. Με τη βροχή δε μοιάζει, που κυλά Κ’ είναι σα να ξεσπούνε θρήνοι, Από καρδιές γυναίκειες που πονούν Μα δε βαστάνε πια τον έρωτά τους, Και ξάφνου θέλουν όλα να τα πουν Με τα παθητικά τα δάκρυά τους…. Και πότες ανταριάζεται η […]

«Ανατόλ» στο θέατρο Αλκμήνη – ΚΡΙΤΙΚΗ Όχι ως κριτικός θεάτρου, που δεν είμαι άλλωστε, αλλά περισσότερο από την πλευρά του κοινού, που ειδικά στις δύσκολες εποχές που ζούμε, «ζει» για καλό θέατρο, καλοδουλεμένες παραστάσεις και χιούμορ που ακόμα και σε έργα που δε θεωρούνται κωμωδίες, θα το «ξεκουράσουν» από τις καθημερινές έγνοιες, η παράσταση «Ανατόλ» […]

Το Κοριτσάκι με τα Σπίρτα (Den Lille Pige med Svovlstikkerne) είναι ένα παραμύθι από τον Δανό ποιητή και συγγραφέα Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Η ιστορία αφορά στα όνειρα και στην ελπίδα ενός ετοιμοθάνατου παιδιού, και εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1845. Έχει προσαρμοστεί σε κινούμενα σχέδια, τηλεοπτικές μουσικές ταινίες και έχει παιχτεί σε θεατρικές παραστάσεις σε […]

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ Δεν ξέρω πώς, δεν ξέρω πού, δεν ξέρω πότε, όμως τα βραδιά κάποιος κλαίει πίσω από την πόρτα κι η μουσική είναι φίλη μας – και συχνά μέσα στον ύπνο ακούμε τα βήματα παλιών πνιγμένων ή περνούν μες στον καθρέφτη πρόσωπα που τα είδαμε κάποτε σ’ ένα δρόμο η ένα […]

Το παραμύθι «Ο Μολυβένιος Στρατιώτης» (Den standhaftige tinsoldat) του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν είναι ένα κλασικό έργο που έχει μεταφραστεί σε δεκάδες γλώσσες, ένα εξαιρετικό έργο που συγκινεί και διδάσκει στους μικρούς και μεγάλους αναγνώστες την διαφορετικότητα, την αποδοχή, τη δύναμη της αγάπης και της θυσίας.

Ο γάμος και ο επαγγελματικός βίος των γυναικών κλασική στην αρχαιότητα μέσα από τις κωμωδίες του Αριστοφάνη Ά μέρος.

Είχα τη τύχη να παρακολουθήσω τις πρόβες τις συγκεκριμένης παραστάσης και θα μπορούσα να γράψω με δυο λογία γιατί πρέπει να δείτε τη συγκεκριμένη παράσταση, είναι μια νίκη της ανθρωπιάς απέναντι στην “αναπηρία”  μας να καταλάβουμε ότι όλοι είμαστε άνθρωποι… ήδη στη πρεμιέρα της παράστασης είναι sold out και γεμίζουν γρήγορα και οι επόμενες μέρες […]